تاریخچه حقوق مالکیت فکری در چین :

چین به عنوان کشور مخترع چاپ، حمایت رسمی از کپی رایت را در سال 1608 میلادی آغاز نمود. در چین قانون کپی رایت از 1 ژوئن 1991 به مرحله اجرا گذارده شد. چین در 19 مارس سال 1985 به عضویت کنوانسیون پاریس و در 15 و 30 اکتبر سال 1992 میلادی به ترتیب به عضویت کنوانسیون برن و کنوانسیون جهانی کپی رایت درآمد. ثبت حق کپی‏‌رایت برای محصولات نرم‌‏افزاری در چین از سال 1992 و با هدف حمایت از حقوق مالکان نرم‏‌افزارها آغاز شد. چین در 11 دسامبر سال 2001 به عضویت سازمان تجارت جهانی درآمد. ادامه مطلب...

[بسیار سپاسگذارم. خدا زیادت کنه جناب آقای حسینی. خیلی مطلب مفیدی شد. البته مفید برای دانشجو و استادی به دنبال تولید دانش در حوزه علوم انسانی باشه نه کسانی که به اسم استاد و دانشجو و مدرک به دست در مقادیر زیاد در کشور مشاهده می‌شن. انشاالله دوستانی که هدف دارند استفاده کنند.]

توصیه های دکتر حکمت نیا در مورد نوشتن یک مقاله :

مهم‌ترین نکته این است که مقاله بایستی مسأله محور باشد. 

برای اینکه این هدف برآورده شود باید به این درک برسید که مسئله‌ای در حوزه علمی و موضوعی که مطالعه می‌کنید وجود دارد که نیازمند ارائه راه‌حل است. هر گاه بدون توجه به این مرحله بخواهید شروع به نوشتن کنید به جای پاسخ به یک مسئله به پاسخ سؤالات مطرح در آن موضوع خواهید پرداخت و نتیجه این خواهد بود که در عوض نگارش یک مقاله علمی پژوهشی مقاله‌ای مروری ارائه خواهید کرد. تفاوت مسئله و سؤال اینجا است که در بیان مسئله یک معضل روز تبیین می‌شود و سپس برای حل آن با توجه به آنچه در دانش روز موجود است بعلاوه نظریه‌ها یا ایده‌های نویسنده تلاش می‌شود به طوری که دانش جدیدی برای این هدف تولید می‌شود. در بیان سؤال یک معضل روز تبیین نمی‌شود بلکه جهل نویسنده نسبت به موضوع مطرح می‌شود و چون ممکن است تعدادی از مخاطبان هم نسبت به پاسخ جهل داشته باشند برای یافتن پاسخ آن در دانش روز تلاش می‌شود. در اینجا نیازی به تولید دانش جدید وجود ندارد و دانش گذشته برای پاسخ به سؤال کافی است.

هنگامی که مسئله مشخص شد باید به شیوه ذیل تبیین و در قالب مقاله قرار گیرد:

1) بخشی از چکیده و مقدمه مقاله باید به تبیین آن اختصاص یابد. یعنی به این موضوع بپردازد که چه معضلی در دانش یا نظام حقوقی یا در زندگی روزمره حادث شده که منجر به طرح مسئله مورد نظر شده است.

2) راه حل های احتمالی برای رفع معضل مورد نظر یا همان مسئله چیست.

3) راه حل حقوقی مورد نظر نویسنده برای حل معضل یا مسئله مورد نظر چیست. این راه حل یا ایده نهایی به عنوان فرضیه های مقاله در نظر گرفته می شود. (به فرضیه در چکیده، مقدمه و نتیجه اشاره می‌شود و در بدنه مقاله برای اثبات نتیجه بخش بودن آن تلاش می‌شود.)

4) در مرحله بعد باید تلاش شود راه حل حقوقی مورد نظر یا همان فرضیه به درستی تبیین و سپس اثبات شود.

6) در مرحله آخر باید به بررسی عوارض و آثار این راه حل حقوقی اثبات شده پرداخت.

چکیده :

نام : Vale dos Vinhedos (دره تاکستان)

نوع سازمان : شرکت تعاونی

صنعت : نوشیدنی ها (مشروب)

کشور / منطقه : برزیل

موضوع حمایت : کالاهای با مبدأ جغرافیایی خاص

ابزار حمایت : نشانه های جغرافیایی و نامگذاری مبدأ

پیشینه :

شرکت تولیدکنندگان شراب که در منطقه Vale dos Vinhedos در ایالت Rio Grande do Sul برزیل واقع شده است در سال 1995 به توسط کارآفرینانی که در آن منطقه پیشگام بودند بوجود آمد. هدف اصلی این شرکت ترویج ریشه های فرهنگی این منطقه با روش های اقتصادی و زیست محیطی پایدار می باشد که از جمله آن می توان به فرآیندهای درست کردن شراب معروفی که در این منطقه تولید می شود اشاره کرد.

عوامل مهم و متمایز کننده این منطقه نسبت به مناطق دیگر عبارت از موقعیت جغرافیایی خاص این منطقه، شراب معروف و آداب و رسوم مردمان آن می باشد. اصطلاح تی پی سی تی که عبارت از درجه ای در مورد مزه شراب که نشان دهنده منشأ فرهنگی و جغرافیایی آن می باشد، کیفیتی است که مردم بومی که در این منطقه زندگی می کنند موفق به بهره برداری تجاری از آن شده اند.

به علت موفقیت چشمگیر در این منطقه، امروزه کشاورزان برزیلی و تولیدکنندگان شراب از اهمیت داشتن محصولات متمایز محلی ای که مربوط به جغرافیای خاص و منشأ آنها می شود، آگاه هستند. این استراتژی به دولت و کسب و کار مرتبط با کشاورزی اجازه می دهد که به مقابله با چالش های رقابت در بازارهای جهانی بپردازند مادامی که نسبت به حفظ فرهنگ، توسعه اقتصادی و پایداری محیط زیست اطمینان حاصل کنند. ادامه مطلب...

بر اساس ماده 176 قانون مالکیت صنعتی برزیل نشانه جغرافیایی عبارت از یک نشانه منبع یا یک نامگذاری مبدأ خواهد بود.

با توجه به تعریف ارائه شده نشانه های منبع و اسامی مبدأ از مصادیق نشانه های جغرافیایی به شمار می آیند. در مواد 177 و 178 قانون مالکیت صنعتی برزیل به ترتیب به تعریف نشانه منبع و نامگذاری مبدأ پرداخته شده است.

تعریف نشانه منبع:

نشانه منبع عبارت از نام جغرافیایی یک کشور، شهر، منطقه یا محلی در قلمرو آن کشور می باشد، که به عنوان یک مرکز استخراج، یا تهیه و تولید یک محصول خاص، یا ارائه دادن خدماتی خاص شناخته شده است.(ماده 177)

تعریف اسامی مبدأ:

نام گذاری مبدأ عبارت از نام جغرافیایی یک کشور، شهر، منطقه یا محلی در قلمرو آن کشور می باشد، که تعیین کننده یک محصول یا خدماتی است که کیفیت یا ویژگی آن محصولات منحصرا و اساسا به آن محیط جغرافیایی از جمله عوامل طبیعی و انسانی تعلق دارد.(ماده 178)

بر اساس ماده 180 این قانون هنگامی که یک نام جغرافیایی به استفاده عمومی به منظور تعیین یک محصول یا خدمات تنزل پیدا کند دیگر نباید آن را به عنوان یک نشانه جغرافیایی درنظر گرفت.

بر این اساس یک نام جغرافیایی که دیگر به عنوان یک نشانه منبع یا نامگذاری مبدأ نمی تواند تلقی شود ممکن است به عنوان یک عنصر خاص علامت محصول یا خدماتی به کار گرفته شود، به شرط آنکه آن نام جغرافیایی گمراه کننده یک منبع ساختگی نباشد.(ماده 181)

در مورد محدوده علائم جغرافیایی ماده 182 بیان می کند استفاده از نشانه های جغرافیایی به تولیدکنندگان و عرضه کنندگان خدماتی که در آن منطقه شهرت کسب کرده اند محدود شده است، و همچنین این استفاده در مورد اسامی مبدأ نیازمند آن است که کیفیت لازم و مورد نیاز قانع کننده و رضایت بخش باشد.

لینک قانون مالکیت صنعتی برزیل : http://www.wipo.int/wipolex/en/details.jsp?id=515

قانون مالکیت صنعتی برزیل (Industrial Property Law) در 14 می سال 1996 به تصویب رسیده است.

بنابر ماده 123 قانون مالکیت صنعتی برزیل علامت تأییدی و جمعی به نحو زیر تعریف شده است:

علامت جمعی : عبارت است از علامتی که به منظور معرفی محصولات و خدماتی که به توسط اعضای شرکت یا موسسه معینی فراهم شده است، مورد استفاده قرار می گیرد.

علامت تأییدی : علامتی است که مورد استفاده قرار می گیرد به منظور گواهی دادن و تصدیق این موضوع که محصولات و خدمات با استانداردها یا مشخصات فنی خاصی مطابقت دارد، به ویژه در مورد کیفیت، نوع و مواد مورد استفاده شده و روش به کار گیری آنها.

طبق ماده 128 ثبت علامت جمعی ممکن است به توسط یک شخص حقوقی ای که نشان دهنده یک مجموعه ای می باشد صورت گیرد و ممکن است آن علامت در فعالیتی به غیر از آنچه که اعضا آن را دنبال می کنند به کار گرفته شود.

اما در همین ماده آمده است که ثبت علامت تأییدی صرفا می تواند توسط شخصی اعمال شود که هیچ گونه رابطه مستقیم تجاری یا صنعتی ای نسبت به محصولات وخدمات گواهی شده نداشته باشد.

فصل هفتم قانون مالکیت صنعتی برزیل از ماده 147 تا 154 به بحث علائم تأییدی و علائم جمعی پرداخته است.

بر اساس ماده 147 این قانون درخواست ثبت علامت جمعی بایستی مطابق با مقررات استفاده از این نوع علامت باشد که به بررسی شرایط و ممنوعیت های استفاده از یک علامت پرداخته است.

طبق ماده 148 درخواست ثبت علامت جمعی مشتمل بر یک سری موارد می باشد؛ که این موارد عبارتند از :

1) مشخصات محصول یا خدماتی که قصد گرفتن گواهی برای آن می باشد.

2) میزان و درجه کنترلی که باید به توسط شخص صاحب علامت اتخاذ شود.

ماده 150 بیان کرده است که برای استفاده از یک علامت، نیازی به کسب پروانه استفاده از آن علامت نمی باشد بلکه صرف دادن مجوز به وسیله قوانین و مقررات مربوط به استفاده، برای استفاده از آن علامت کافی می باشد.

براساس ماده 151 ثبت یک علامت تأییدی یا جمعی در موارد زیر ملغی می شود :

1) نهاد توقف وجود داشته باشد.

2) از آن علامت استفاده ای به غیر از آن استفاده ای که تحت قانون و مقررات باید صورت گیرد، صورت گرفته باشد.

انصراف و کناره گیری کردن از ثبت یک علامت جمعی صرفا زمانی مجاز می باشد که این کار مطابق با قرارداد اجتماعی یا اساسنامه آن مؤسسه صورت گرفته باشد.(ماده 152)

ضرر و زیان ناشی از ثبت درصورتی که علامت جمعی به توسط بیش از یک شخص مجاز در استفاده، استفاده نشده باشد، باید اعلان شود.(ماده 153)

طبق ماده 154 علامت جمعی و تأییدی که یک بار مورد استفاده قرار گرفته و ثبت آنها ملغی شده باشد این امکان که به نام شخص ثالثی دوباره ثبت شوند را دارا نمی باشند مگر آنکه به مدت 5 سال از زمان ملغی شدن علامت سپری شده باشد.

قانون مالکیت صنعتی برزیل تحت نام (Industrial Property Law)در 14 می سال 1996 به تصویب رسید.

قانون مالکیت صنعتی برزیل به طور کلی قانونی مدرن و در راستای معاهدات بین المللی مانند TRIPS و کنوانسیون پاریس می باشد. در مورد ثبت علائم تجاری در برزیل آن چیز که از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد آن است که متقاضی ثبت علامت بایستی آگاه و مطلع باشد از آن که برای ثبت علامت نیازی به این مسئله ندارد که قصد استفاده از آن علامت را نیز داشته باشد؛ بنابراین یک شخص می تواند در کشور برزیل علامتی را ثبت کند بدون آنکه از آن علامت استفاده نماید. حقوق صرفا به ثبت علامت تعلق می گیرد و تا آن زمان متقاضی ثبت صرفا دارای توقع و انتظار تأمین این حقوق را می تواند داشته باشد.

بنابر ماده 128 قانون مالکیت صنعتی برزیل هر شخص حقیقی یا حقوقی خصوصی یا عمومی می تواند درخواست ثبت علامت تجاری بدهد؛ اما براساس ماده 217 یک نهاد یا مؤسسه خارجی بایستی دارای یک وکیل واجد صلاحیت شایسته باشد که آن شخص باید مقیم کشور برزیل و دارای قدرت نمایندگی در زمینه رسیدگی های اداری و قضایی باشد.

در ماده 122 قانون مالکیت صنعتی برزیل علامت تجاری به نشانه های متمایز بصری(دیداری) و ادراکی تعریف شده است که شامل کلمات، لوگو، علائم سه بعدی، علائم مرکب.

بنابر این ماده محصولات، خدمات، علائم تأییدی و علائم جمعی همگی قابلیت ثبت را دارا می باشند؛ ولیکن با این حال هیچ گونه مقرراتی مبنی بر اینکه بتوان صداها و بوها را ثبت کرد وجود ندارد.

محصولات و خدمات در برزیل بر اساس طبقه بندی ذکر شده در موافقت نامه نیس در مورد کالاها و خدمات طبقه بندی شده اند، که کشور برزیل در اول ژانویه سال 2000 آن را قبول کرده است.

ماده 124 قانون مالکیت صنعتی برزیل به نحو صریح و روشن راجع به آنچه که نمی تواند به عنوان علامت تجاری ثبت شود صحبت میکند که شامل آثار کپی شده، نام های تجاری، علائم کلی و توصیفی، علائم تبلیغاتی، رنگ ها، کپی یا تقلید از علامتی که به توسط شخص ثالثی ثبت شده است که پوشش دهنده یک محصول یا خدماتی باشد، که آن علامت یکسان یا مشابه آن باشد.

هنگامی که اظهارنامه ثبت یک علامت تجاری ثبت می شود و بررسی اولیه آن به اتمام می رسد، آن علامت تجاری به مدت 2 ماه از زمان ثبت علامت به صورت آنلاین یا مدت بیشتری اگر بر روی فرم های کاغذی علامت ثبت شده باشد در یک مجله رسمی منتشر می شود. این آگهی به اشخاص ثالثی که نسبت به علامت منتشر شده اعتراض دارند اجازه می دهد که به مدت 60 روز از زمان انتشار آگهی اعتراض خود را اعلام کنند. اگر اعتراضی ثبت شد، این اعتراض در مجله رسمی منتشر می شود و شخص متقاضی ثبت علامت بایستی به مدت 60 روز از تاریخ انتشار آگهی نسبت به اعتراض شخص ثالث از خود دفاع کند.

پس از رد علامت شخص متقاضی، خواه اعتراضی صورت گرفته باشد یا نگرفته باشد، به شخص متقاضی به مدت 60 روز از زمان آگهی اجازه داده می شود که درخواست تجدیدنظر نسبت به رد علامت خود داشته باشد. درصورتی که هیچ گونه درخواستی به اداره ثبت اختراع و علائم تجاری وصول نشود آن اداره تصمیم خود را حفظ می کند و درخواست اعلان شده را رها می کند.

یکی دیگر از مواردی که موجب رد درخواست متقاضی می شود آن است که بعد از آنکه درخواست مجوز ثبت علامت ثبت شد، و انتشار در یک مجله رسمی صورت گرفت، شخص متقاضی آگاهی باید ظرف مدت 60 روز از تاریخ نشر آگهی هزینه های صدور(انتشار) نهایی را بپردازد. اگر این هزینه ها به موقع پرداخت نشود، در این صورت درخواست متقاضی که در مجله منتشر شده است رها می شود. اما در صورتی که این هزینه ظرف مدت مقرره پرداخت شود، حکم به اعطای امتیاز ثبت، منتشر می شود و  ظرف مدت 180 روز از تاریخ نشر آگهی اعطای امتیاز ثبت علامت تجاری اشخاص ثالث می توانند در موسسه اداری دعوی بطلان لغو ثبت را تقاضا کنند.

درنهایت اینکه یک علامت تجاری به مدت 10 سال تحت حمایت می باشد و سپس شخص می تواند برای دوره های یکسان و پی در پی آن را تمدید کند. (ماده 133) بدون آنکه نیازی داشته باشد که مدارکی مبنی بر استفاده از علامتش به منظور حفظ حق ثبت علامت خود ارائه کند. با این حال درکشور برزیل اگر شخصی شروع به استفاده از علامت خود را آغاز نکرده باشد یا استفاده از علامت به مدت بیش از 5 سال متوالی منقطع شده باشد، آن علامت تجاری می تواند لغو شود. شخص درخواست کننده لغو علامت بایستی نشان دهد که استفاده از چنین علامتی به منظور داشتن منافع مشروع می باشد و هم چنین یک مرتبه نیز آن را در یک مجله رسمی آگهی کند. بار اثبات استفاده از علامت لغو شده بر عهده شخص ثبت کننده علامت است، که بایستی در مدت 60 روز این مطلب را ثابت کند که از علامت تجاری مذکور استفاده کرده است یا دلیلی برای توجیه علت عدم استفاده از علامت خود را ارائه کند.

نام پرونده : Rodgers v. Nowill

خواهان ها : Joseph Rodgers & Co.

خواندگان : John & William Nowill and William Rodgers

موضوع پرونده : استفاده از نام و علامت خواهان ها به توسط خواندگان بر روی کارد و چنگال خود

درخواست خواهان ها : خواهان ها از دادگاه خواستار جلوگیری از استفاده از نام و علامت آنها به توسط خواندگان شده اند.

حقایق پرونده :

1- خواهان ها و خواندگان هر دو مشغول به تولید کارد و چنگال در شهر شفلید می باشند.

2- خواهان ها یا به عبارتی شرکتی که خواهان ها به نمایندگی از طرف آن می باشند کار تولید کارد و چنگال در شفلید را از سال 1801 شروع کرده اند.

3- خواهان ها بر روی کارد و چنگال خود از علامت  "Rodgers" استفاده کرده اند و مجوز این امر از سوی استادکاری به نام واردنز و صنف کاردسازان صادر شده.

4-  این علامت خواهان ها هم چنین متغیر بود به نام های "Rodgers & Sons" و "J. Rodgers & Sons" .

5- خواندگان اینکه از نام و علامت خواهان ها استفاده کرده اند را پذیرفته اند.

6- ولی خواندگان ادعا کرده اند که این نام وعلامت، نام واقعی آنان است و آنان حق استفاده از چنین نامی را دارا می باشند.

7- خواندگان اینکه منحصرا خواهان ها حق استفاده از نام "Rodgers & Sons" می باشند را طی دفاعیات خود نپذیرفتند.

8- خواندگان جان و ویلیام نویل به یک سری توافقاتی با خوانده دیگر ویلیام راجرز برای استفاده از نام آن رسیدند.

9- به عقیده خواندگان، به مدت 8 سال یا در همین محدوده شرکتی تحت عنوان "Rodgers & Sons" در خیابان Nursery Street به تولید کارد و چنگال مشغول بوده است و شخص William Rodgers نیز عضو این شرکت بوده است.

10- خواندگان مدعی شدند که شهر شفلید محل اصلی در انگلستان برای تولیدکنندگان کارد و چنگال می باشد و دلالان و فروشندگان کارد و چنگال سفارشات خود را برای خواندگان و تاجران و تولیدکنندگان دیگری که در این شهر وجود دارد ارسال می کنند.

11- بنابر ادعای خواندگان گاهی اوقات این دلالان و فروشندگان خواستار این می شوند که کالاهای سفارش داده شده به وسیله آنها بایستی با نام تولید کننده خاصی باشد.

12- گاهی اوقات دلالان از خواندگان درخواست می کنند که بایستی سفارشات خود با نام "Rodgers & Sons" نامگذاری یا علامت گذاری شوند و گاهی اوقات نیز با نام خواهان ها یعنی "Joseph Rodgers & Sons" .

13- خواندگان در زمانی که دلالان خواستار نام گذاری شدن سفارشات خود با نام "Joseph Rodgers & Sons" بودند، به مانند همین علامت را از خواهان ها سفارش و خریداری می کردند.

14- اما در زمانی که دلالان خواستار نام گذاری شدن کالاهای خود با نام "Rodgers & Sons" بودند، خواندگان همین نام را از شرکت "John Rodgers & Sons" سفارش و خریداری می کردند؛ چرا که آنها از این طریق همان علامت را با کیفیتی برابر و قیمتی نازل تر از علامت خواهان ها بدست می آوردند.

15- بنابراین خواندگان هرگونه استفاده از مهر یا علامت جعلی ای را رد کردند.

16- خواهان ها در اظهارات خود ادعا کردند که خواندگان به ناحق و از روی آگاهی و به نحو متقلبانه از علامت آنها استفاده کرده اند و این عمل آنها موجب ضرر رساندن به آنها شده است.

17- خواندگان در جواب ادعاهای خواهان ها بیان داشتند که علامتی که خواهان ها بر روی کالاهای خود استفاده میکنند به گونه ای نیست که نسبت به سایر علامات متمایز کننده باشد و آنها در دفاعیات خود از خود رفع مسئولیت کردند.

استدلال قاضی :

1- به عقیده قاضی خواندگان به نحوی از علامت خود استفاده کرده اند که منجر به درک نادرست خریداران نسبت به کالای خریداری شده می شوند به گونه ای که این ظن برای آنها ایجاد می شود که کالای تولید شده به توسط خواهان ها را خریداری می کنند.

2- به نظر قاضی پرونده خواندگان باید نام و علامتی را برای خود برگزینند که آن نام و علامت برای متمایز کردن آنان از دیگر تولیدکنندگان به میزان لازم کافی باشد.

3- یکی از این راه حل ها این است که خواندگان در صورتی که خواستار جلوگیری از دعواها و شکایات بیشتری در زمینه علامت خود هستند، محل اقامت یا محل کار خود را به علامت خود اضافه کنند.

4- راه حل دیگر آن است که خواندگان نام "John" را به نام "Rodgers & Sons" اضافه کنند.

5- قاضی به مدت یکسال دادخواست خواهان ها را نگه داشت به همراه آزادی خواهان برای آوردن اقدامی قانونی برای ادعاهای خود.

6- برای دادگاه چندین مورد از موضوعات پرونده اقناع کننده نمی باشد یکی از این موارد روشن شدن واقعیت شراکت جان راجرز و پسران می باشد و دیگری آن است که اگر این شراکت اثبات شود اثرش آن است که خواندگان مجاز خواهند بود از علامت های که بر آن اذعان داشته اند استفاده کنند.

حکم:

دادگاه بعد از شنیدن دلایل، حکم به آن داد که دلایل آورده شده به توسط خواهان ها نمی تواند حق آنان را برای گرفتن دستور منع خواندگان نسبت به استفاده از علامت ایجاد کند. از طرفی دیگر دادگاه هم چنین حکم به محق دانستن خواهان ها برای دریافت هزینه های کلی آوردن اقدام قانونی داد اما در مورد هزینه های رسیدگی به دلایل که بر طبق عدل و انصاف رسیدگی شده بود قاضی معتقد به عدم استحقاق خواهان ها برای گرفتن این هزینه ها شد.

مبنای حمایت :

بنابر آنچه در استدلالات قاضی آورده شد قاضی در این پرونده معتقد است که خواندگان از علامت خود به گونه ای استفاده کرده اند که منجر به اشتباه خریدار در مورد تولید کننده کالا می شود؛ بنابراین باید گفت مبنای حمایت در این پرونده حمایت از شخص مصرف کننده می باشد.

طبقه 21 : اسباب و ظروف خانه یا آشپزخانه، شانه و ابر و اسفنج، انواع قلم مو (به استثنای قلم های نقاشی)؛  مواد پاک کننده، براده فولاد برای صیقل دادن یا پاک کردن ظروف(سیم ظرفشویی)، شیشه های کار نشده یا نیمه کار شده(به جز شیشه های مورد استفاده در ساختمان)، ظروف شیشه ای (بلوری)، اشیاء ساخته شده از چینی و سفال (به جز آنچه که در دیگر طبقات ذکر شده).

این طبقه عمدتا شامل وسایل کوچک، وسایل دستی، وسایلی که برای مصارف خانگی و آشپزخانه و هم چنین وسایل توالت می شود.

این طبقه موارد زیر را نیز در بر می گیرد:

- اسباب و ظروفی که در خانه و آشپزخانه مورد استفاده قرار می گیرد، به عنوان مثال: ظروف آشپزخانه، سطل، ماهیتابه فلزی یا آلومینیومی یا پلاستیکی و یا ساخته شده از مواد دیگر، دستگاههای دستی کوچک برای خرد کردن یا آسیاب کردن و یا پرس کردن غیره.

- شانه برقی (اتو مو)

- مسواک برقی

این طبقه این موارد را شامل نمی شود:

- محصولاتی که به وسیله شیشه یا چینی یا سفال ساخته می شود

- یکسری از مواد تمیز کننده، صابون و غیره (طبقه 3)

-دستگا ههای کوچک برقی برای خرد کردن، آسیاب کردن (طبقه 7)

- ریش تراش (طبقه 8)

- ظروف پخت و پز برقی (طبقه 11)

- آینه توالت (طبقه 20)

ضابطه : در این طبقه آن چیز که به عنوان جنس مشترک می تواند در نظر گرفته شود همان کاربرد این وسایل به نحو کلی است که همگی در محیط آشپرخانه مورد استفاده قرار می گیرند اما در مورد فصل این طبقه باید گفت که کالاهای این طبقه بوسیله هم جنس خود کالا و هم کاربردشان به تنهایی در محیط آشپزخانه از یکدیگر متمایز می شوند.

طبقه 22 : طناب، ریسمان، تور، چادر، سایبان (پناهگاه)، برزنت، بادبان، کیسه و گونی (به جز آنچه که در طبقات دیگر ذکر شده)؛ بالشتک و مواد پارچه ای (به استثنای لاستیک و پلاستیک).

این طبقه عمدتا شامل محصولات ساخته شده به وسیله طناب و بادبان می باشد.

این طبقه شامل:

ریسمان ها و نخ های چندلا که به صورت طبیعی یا مصنوعی در الیاف نساجی به کار برده میشود، کاغذ یا پلاستیک

این طبقه شامل موارد زیر نمی شود :

- یکسری تورها، گونی ها و کیسه های خاص (با درنظرگرفتن فهرست الفبایی کالاها)

- رشته های به کار برده شده در آلات موسیقی

ضابطه : آن چیز که به عنوان جنس می تواند در این طبقه درنظر گرفته شود آن است که همه این وسایل از جنس نخ می باشند و فصل آن ها کاربرد این کالاها می باشد.

طبقه 23 : انواع نخ و رشته برای استفاده در صنعت نساجی.

ضابطه : در این طبقه نیز جنس مشترک نخ می باشد و درواقع وجه مشترک آن است که در این طبقه در مورد انواع الیافی صحبت می شود که در صنعت نخ و پارچه به کار برده می شود.

مقدمه:

در بررسی ماهیت حقوق مالکیت فکری یکی از مواردی که مورد بررسی قرار می گیرد عناصر ملکیت می باشد که در مورد عناصر رابطه ملکیت سه عنصر دخالت دارند که عبارت است از : اول)جامع بودن ، دوم) انحصاری بودن و سوم) دائمی بودن.

در مورد عنصر دائمی بودن ملکیت بنابر نظر برخی از حقوقدانان منظور این است که ملکیت نسبت به شیء مملوک و نه نسبت به شخص مالک دائمی باشد. یعنی تا هنگامی که شیء باقی باشد، ملکیت باقی می ماند و این حق از میان نمی رود تا وقتی شیء از بین برود.(1)

حال بحثی که می توان در این جا مطرح کرد این است که آیا می توان ملکیت را به صورت موقت تصویر کرد یا خیر.

در پاسخ به این سوأل باید دانست که تصویر ملکیت موقت سه صورت دارد:

1. ملکیت در همان ابتدا برای مدت معینی اعتبار شود و بعد از گذشت مدت، خود به خود زایل گردد، بدون این که موضوع آن زایل شود. نتیجه سخن این است که بعد از زوال ملکیت، موضوع آن در زمره مباحات قرار می گیرد؛

2. ملکیت در مدت معینی برای مالکی باشد و پس از آن، ملکیت به مالک اول منتقل شود؛

3. ملکیت در مدت معینی برای مالک اعتبار شود و پس از آن به مالک دیگر (غیر وارث) منتقل گردد.(2)

یکی از نظریه های رقیبی که در مورد عنصر دائم بودن ملکیت در حقوق مالکیت فکری مطرح است عبارت است از اینکه عنصر دوام در مالکیت شرط نمی باشد و یکی از مصادیقی که در مورد عدم شرط بودن دوام در مالکیت مطرح می کنند قرارداد مالکیت زمانی است؛ اگرچه در مورد دائم بودن یا موقت بودن ملکیت در چنین عقدی میان حقوقدانان اختلاف نظر وجود دارد.

ما در این تحقیق درصدد بررسی شرط بودن عنصر دوام یا موقت بودن ملکیت در عقد مالکیت زمانی هستیم و در آخر اینکه در صورت اینکه قائل به موقت بودن ملکیت در عقد مالکیت زمانی هستیم با کدام از یک از سه صورتی که در بالا بیان شد منطبق خواهد بود. ادامه مطلب...

نام پرونده : United States v. Roche 1879

خلاصه پرونده:

بخش اول :
دادگاهی حکمی بر علیه خوانده صادره کرده است مبنی بر اینکه ایشان هیچ گونه حقی برای اینکه از علامت تجاری شخص خواهان استفاده(تقلید) کند دارا نمی باشد بدین نحو که در مارک یا علامت تجاری خود از هرگونه کلمات بارز و متمایز کننده به کار برده شده در علامت شخص خواهان استفاده کند.
هم چنین برای صدور چنین حکمی قاضی این مسئله را نیز در نظر گرفته است که علامتی که به توسط شخص خوانده مورد استفاده قرار گرفته است حتی یک خریدار محتاط و دقیق را هم فریب می دهد به گونه ای که آن شخص خریدار تصور می کند که این علامت شرکت خواهان(Best Brewing Company) می باشد.

بخش دوم :
دیوان عالی کشور آمریکا در رأیی قانون علامت تجاری ای که به توسط کنگره تصویب شده بود را خلاف قانون اساسی می داند و حکم به از درجه اعتبار ساقط بودن این قانون می دهد حال این مسئله مطرح می شود که آیا از درجه اعتبار ساقط شدن قانون علامت تجاری موجب نقض حکم صادر شده بر علیه خوانده نیز می شود یا خیر؟
پاسخ: در اینجا این پاسخ داده شده است که حکم صادر شده علیه خوانده بر اساس قوانین موضوعه نبوده است که با لغو شدن قانون علامت تجاری چنین حکمی نیز لغو شود بلکه مبنای رأی صادر شده به نفع خواهان بر اساس قواعد کامن لا بوده است.
حق مالک علامت تجاری برای استفاده انحصاری از آن و حمایت از آن و اجرای حق انحصاری خود به توسط  کامن لا به رسمیت شناخته شده است و قواعد کامن لا مستقل از قوانین موضوعه می باشد.
دیوان عالی کشور نیز در این باره نظری می دهد که این نظر عبارت است از اینکه حق بر علامت تجاری برای آنکه مورد پذیرش و استفاده قرار گیرد عبارت است از یک علامت یا وسیله ای که برای تشخیص کالاها و اموال ساخته یا فروخته می شود به توسط شخصی که صاحب علامت است، و این حق موجب محرومیت استفاده از آن علامت به توسط دیگر اشخاص می شود، این چنین حقی به توسط حقوق کامن لا یا دادگاه سلطنتی انگلستان، و توسط قوانین موضوعه برخی از کشورها به رسمیت شناخته شده است. این مالکیت و حق استفاده انحصاری از آن چیزی نیست که به وسیله قانون وضع شده به توسط کنگره ایجاد شده باشد و همچنین بستگی به این ندارد که آن قانون در حال حاضر قابلیت اجرا دارد یا نه(ضمانت اجرا دارد یا نه).

حقایق پرونده :

1- دیوان عالی کشور آمریکا حکمی صادر کرد مبنی بر اینکه قانون علامت تجاری که توسط کنگره به تصویب رسیده است خلاف قانون اساسی و از درجه اعتبار ساقط می باشد،

2- اعتبار و قوه(نیروی) قاهره حکم صادر شده به توسط دیوان عالی کشور آمریکا بر آنچه مورد استفاده قرار گرفته است به وسیله خوانده دارای یک مارک خاص یا علامت تجاری تأثیری نمی گذارد.

3- به نظر می رسد حکم(دستور) مناسب در اینجا این است که گفته شود حکم داده شده بر علیه خوانده بر اساس قوانین موضوعه نیست بلکه براساس حقوق عرفی که در جریان است می باشد.

4- حق صاحب علامت تجاری برای استفاده انحصاری از آن، و حمایت و اجرای حق انحصاری خود به توسط رویه دادگاه سلطنتی و هم چنین حقوق عرفی (کامن لا) به رسمیت شناخته شده است و مستقل از قوانین موضوعه هستند.

5- توسط شخص خوانده استفاده شده است از علامتی که دارای کلمات بارز و متمایزکننده علامت خواهان بوده است.

حکم دادگاه :

 از تاریخ صدور این حکم به صورت دائمی جلوگیری می شود از شخص خوانده  از استفاده کردن از علامت تجاری خاصی که چسبانده می شود بر روی بطری های تولیدی آب جو. بنابر این حکم شخص خوانده هیچ گونه حقی ندارد برای اینکه از علامت تجاری شخص خواهان تقلید(کپی) کند بدین نحو که در مارک یا علامت تجاری خود استفاده کند از هرگونه کلمات بارز و متمایز کننده به کار برده شده در علامت شخص خواهان.

به توسط شخص خوانده استفاده شده است از علامتی که دارای این کلمات بوده است، و در قضاوت ما، محاسبه شد که به واسطه چنین علامتی حتی یک خریدار محتاط و دقیق نیز فریب می خورد.

استدلال قاضی :

1-حکم صادر شده بر علیه خوانده براساس قوانین موضوعه نبوده است بلکه فرمان (حکم) دادگاه سلطنتی دستاوردش حمایت و اجرای حق مالکیت انحصاری خواهان در مورد 876 علامت تجاری خود به عنوان حقی که در کامن لا (حقوق عرفی) شناخته شده است بوده است. این استدلال در جواب مسئله ای مطرح شد مبنی بر اینکه به نظر می رسد که دیوان عالی کشور آمریکا حکم داده است که اجرای قانون کنگره در مورد موضوع علامت تجاری مخالف با قانون اساسی و از درجه اعتبار ساقط می باشد و حکم صادر شده توسط دیوان عالی کشور دلالت بر بطلان قانون مذکور دارد و لذا خوانده التزامی ندارد که از چنین قانونی اطاعت کند.

2-در رسیدگی قاضی این موضوع محاسبه شده است که به واسطه چنین علامتی حتی یک خریدار محتاط و دقیق نیز فریب می خورد.

3- یکی دیگر از مسائلی که مورد تأکید واقع شد این بود که مارک یا علامت تجاری که در حال حاضر به توسط شخص خوانده به کار گرفته شده است شباهت نزدیکی ندارد به علامتی که به توسط شخص خواهان به کار گرفته شده که در حکم آن(علامت به کار برده شده توسط خوانده) را موجب فریب دادن یک فرد با در نظر گرفتن احتیاط معمول دانسته است ولیکن این نظر حتی اگر قابل استماع نیز باشد ولیکن دیر مطرح شده است.

4- شخص خوانده باید اقدام به استفاده کردن از علامتی کند که به هیچ وجه در آن علامت کلمات Best Brewing Company وجود نداشته باشد.

نظر دیوان عالی کشور:

حق(علامت تجاری) برای مورد پذیرش واقع شدن و مورد استفاده قرار گرفتن، یک علامت یا وسیله ای است برای تشخیص کالاها و اموال که ساخته می شود یا فروخته می شود به توسط شخصی که صاحب علامت است، و این حق موجب محرومیت استفاده از آن علامت به توسط دیگر اشخاص می شود، این چنین حقی به رسمیت شناخته شده است به توسط حقوق کامن لا (حقوق عرفی) یا دادگاه سلطنتی انگلستان، و توسط قوانین موضوعه برخی از کشورها. این حق مالکیت پوشش می دهد خساراتی را که ممکن است به توسط عملی که در قانون بیان شده است باشد و در صورت نقض این حق دادگاه بنابر عدل و انصاف دستور به جبران حق نقض شده نیز می دهد. این مالکیت و حق استفاده انحصاری از آن چیزی نیست که به وسیله قانون وضع شده به توسط کنگره به وجود آمده باشد(یا ایجاد شده باشد) و هم چنین بستگی به این ندارد که آن قانون در حال حاضر قابلیت اجرا دارد یا نه(ضمانت اجرا دارد یا نه).

ماهیت علامت مورد حمایت :

ماهیت علامت مورد حمایت علامت تجاری می باشد.

مبنای حمایت :

قاضی پرونده در استدلال خود بیان کرده است که در بررسی استفاده خوانده از علامت خواهان در نظر گرفته شده است این مورد که با استفاده علامت خواهان به توسط خوانده حتی یک خریدار محتاط و دقیق نیز فریب می خورد پس می توان نتیجتا گفت که مبنای حمایت ، حمایت از حقوق مصرف کنندگان بوده است.