بسمه تعالی

آثار هنری، ابداع و اختراع زائیده روح و اندیشه بشری است. این آثار برای انسانها لیاقت و شایستگی زندگی را تأمین می‌کنند. این از وظایف دولتها است که از هنرها و اختراعات حمایت نمایند.

این متن در سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO) در ژنو به 61 زبان دنیا از جمله فارسی نوشته شده است.

شکل‌گیری و عملکرد مطلوب نظام مالکیت فکری به عنوان یکی از زیرساخت‎های ضروری برای توسعه دانش‏بنیان، از جمله الزامات و زیرساخت های توسعه فناوری و نوآوری و تکمیل زنجیره ایده تا ثروت است. یکی از ملزومات اولویت‌دار ارتقای نظام مالکیت فکری در جامعه، افزایش آگاهی عمومی و دانش تخصصی نسبت به آن است. این دانش و آگاهی زمینه‏ساز مشارکت اجتماعی و همسوشدن باورها و رفتارهای جامعه با انتظارات و هنجارهای مطلوب نظام مالکیت فکری است.

در همین باره، علاوه بر ماموریت ذاتی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای تکمیل زنجیره ایده تا ثروت، در برخی اسناد ملی توسعه‌ای کشور احکام مرتبطی برای این معاونت صادر شده است. از جمله در نقشه جامع علمی کشور ذیل راهبرد کلان 1 توسعة علم و فناوری در کشور، راهبرد ملی «ساماندهی نظام مالکیت فکری در حوزه‌های علم و فناوری» و اقدامات ملی متعدد مرتبط با آن تعریف شده است. به همین ترتیب در ماده 17 قانون برنامه پنج‌ساله پنجم توسعه، به منظور توسعه و انتشار فناوری و حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان به دولت اجازه داده شده است تا برخی حمایت‌های مالی از فعالیت‌ها در حوزه مالکیت فکری را به انجام برساند.

بر همین اساس معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، «حمایت از ترویج مالکیت فکری» را به عنوان یکی از لوازم و مقدمات ضروری تحقق مأموریت‌ها، اهداف و احکام فوق در دستور کار قرار داده است.

در این راستا از کلیه افراد حقیقی و حقوقی صاحب توانمندی در زمینه آموزش و ترویج مفاهیم مالکیت فکری و اصول و روش‌های تجاری‌سازی دستاوردهای علمی، فنی و هنری، دعوت به عمل می‌آید تا توانمندی‌ها و ظرفیت‌های خود را برای همکاری در این طرح معرفی نمایند.

تعریف واژگان و اصطلاحات مورد استفاده در این طرح:

·معاونت: معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری. دفتر سیاستگذاری علم و فناوری از سوی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری موظف به اجرای این طرح شده است.

·مجری: افراد حقیقی یا حقوقی برگزارکننده فعالیت ترویجی. شرایطی را که باید مجری احراز نماید تا مشمول استفاده از کمک‌های این طرح شود در بخش مجریان مشاهده نمایید.

·فعالیت ترویجی: سمینار یا کارگاه آموزشی یا موارد مشابه که با هدف آموزش یا ترویج مفاهیم مالکیت فکری برگزار می‌گردد.

·دستگاه متقاضی: مراکز رشد، پارک‏ها و شهرک‏های علم و فناوری و شرکت‌های دانش‌بنیان. در این مرحله از طرح، اجرای فعالیت ترویجی توسط مجری در تعامل با مراکز رشد، پارک‏ها و شهرک‏های علم و فناوری و شرکت‌های دانش‌بنیان، به عنوان دستگاه متقاضی، مورد حمایت معاونت قرار می‌گیرد. دستگاه‌های متقاضی می‌توانند اطلاعات تکمیلی درباره این طرح را در بخش متقاضیان مشاهده نمایند.

·مدرس: فردی که از سوی مجری برای ارائه مطلب در فعالیت ترویجی به کار گرفته می‏شود. شرایط مدرس در بخش مجریان اعلام شده است.

اولویت‌های ترویجی:

معاونت با عنایت به نیازهای شناسایی‌شده و نیز ظرفیت‌های موجود در کشور، موضوعات و مخاطبان ذیل را به عنوان اولویت‌های ترویج مالکیت فکری دراین مرحله از اجرای طرح تعیین نموده است:

·ترویج در میان مراکز رشد، پارک‌های علم و فناوری و شرکت‌های دانش‌بنیان

·ترویج «فرصت‌ها و روش‌های بهره‌برداری» از اطلاعات دارایی‌های فکری ثبت شده فعلی

·ترویج «روش‌ها و اصول تجاری‌سازی» دارایی‌های فکری

بر این اساس، فعالیت‌های ترویجی با عناوین کلی ذیل – یا موارد مشابه – و با برنامه زمانی پیشنهادشده، می‌توانند مشمول حمایت‌های این طرح قرار گیرند.

ترکیب و تلفیق عناوین و مباحث فوق نیز می‌تواند به عنوان فعالیت ترویجی، ‌مورد حمایت قرار بگیرد. درصورت توافق مجری و دستگاه متقاضی بر روی عناوین و موضوعات مالکیت فکری غیر از موارد فوق، معاونت به طور موردی درباره نحوه حمایت‌ها اعلام نظر خواهد نمود.

مقاله حاضر پژوهشی است در باب مالکیت فکری که از آن به مالکیت معنوی نیز تعبیر می‌شود. این نوع از مالکیت در دو شکل عمده مورد بحث قرار می‌گیرد که هرکدام مصادیق متفاوتی را شامل می‌شوند:

1- مالکیت‌های ادبی و هنری، که شامل آثار سمعی و بصری، تجسمی، مکتوب و‌... می‌باشد.
2- مالکیت‌های صنعتی و تجاری که شامل اسماء تجارتی، علائم تجارتی و صنعتی، حق اختراع، حق دانش فنی، طرح‌های صنعتی و... می‌گردد. امروزه در حقوق هر چند مختصر ولی با دقت به تک‌تک این شاخه‌ها و متفرعات آنها پرداخته شده که هرکدام قابلیت سرفصل واقع شدن برای تحقیق و تتبع را دارا می‌باشند. در این مقاله بحث مالکیت فکری به طور کلی مدنظر بوده و از این میان بیش‌تر شاخه مالکیت‌های ادبی و هنری مورد توجه قرار گرفته است و در مجموع سعی شده در حد توان، پیشینه تاریخی بحث، نظرات فقهی و حقوقی مورد بررسی قرار گیرد و در انتها با توجه به اینکه در غرب به ابعاد گسترده‌تری از این موضوع توجه شده است تلاش شده با اشاره به قوانین اتحادیه اروپا، خواننده محترم با مصادیق جدید و راهکارهای جلوگیری از سوء استفاده‌های مختلف از این نوع مالکیت آشنا گردد.

اولاً: هدف از طرح موضوع، آشنایی هرچه بیش‌تر خوانندگان با مالکیت فکری و استعدادها و ظرفیت‌های بحث می‌باشد تا انگیزه‌ها را برای تتبع هرچه بیش‌تر تحریک نماید. لذا به برخی مسائل مانند تغییر برخی فتاوای آورده شده (فتوای آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی و بنا بر قولی فتوای امام خمینی یا مواضع اخیر جمهوری اسلامی ایران) پرداخته نشده است. ثانیاً با ملاحظه جمهوری اسلامی ایران در سال 1381 پیرو لایحه دولت مبنی بر پیوستن ایران به کنوانسیون‌های برن و پاریس در زمینه حقوق مالکیت‌های فکری و تصویب مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان، به آخرین اصلاحیه‌های این کنوانسیون متعهد شده است.

تاریخچه:

از ابتدای خلقت، انسان بنا بر فطرت و طبیعتش برای تلاش‌های کم یا زیاد خود ارزش قائل بوده و در آنچه به دست می‌آورده اعمال سلیقه می‌کرده و دیگران را نیز از تصرف در آن باز می‌داشته به طوری که این حس غریزی در بشر منشاء پدیدآوردن اندوخته‌های شخصی و احساس تعلق به آنها گردیده است. این احساس تنها نسبت به اندوخته‌های غیبی او محدود نمی‌شده، بلکه در مورد اشعاری که می‌سروده، نقاشی‌هایی که می‌کشیده و یا مطالبی که می‌نوشته نیز اعمال می‌گشته. به عقیده برخی از زمانی که انسان توانسته قلم یا قلم‌مویی در دست بگیرد این احساس وجود داشته است. موارد متعددی از دوران باستان در این مورد وجود دارد به عنوان مثال: هومودور شاگرد افلاطون پس از استفاضه از محضر استاد، یادداشت‌های خود را به سیسیل برد و در آنجا فروخت. این عمل که بدون اجازه افلاطون صورت گرفته بود نه تنها مورد شماتت اهل علم و ادب قرار گرفت بلکه خشم مردم را نیز برانگیخت.1

در اروپا به طور روشن این بحث در عهد رنسانس و با انقلاب فکری- صنعتی که در آنجا خصوصاً در صنعت چاپ پدید آمد، آغاز شد و باید نخستین آثار حمایت از نوشته‌ها را در امتیازاتی جستجو کرد که حکام و سلاطین اروپایی در قرن 16 به ناشران و کتاب‌فروشان اهدا می‌کردند که باعث می‌شد ناشران و چاپخانه‌داران این احکام را وسیله‌ای برای دست‌اندازی به حقوق مولفین قرار دهند. این وضع طی دو قرن در اروپا ادامه یافت تا اینکه برای نخستین بار در سال 1709 در انگلیس قانونی به تصویب ملکه رسید که حقوقی را برای مولفین اثر به رسمیت می‌شناخت. در اوایل همین قرن در فرانسه نیز قانونی به همین مضمون به تصویب رسید و کم‌کم بسیاری از کشورهای دیگر در اروپا، آمریکای لاتین و آسیا دست به وضع چنین قوانینی زدند. در اواخر قرن 19 با گسترش ارتباطات و پیشرفت علوم و صنایع نجومی، روشن شد که قوانین ملی هرچند جامع و کامل نباشند، نمی‌توانند به خوبی از حقوق معنوی مولفین و مخترعین دفاع نمایند؛ چرا که سوءاستفاده کنندگان با کمک وسایل ارتباط جمعی در خارج از مرزهای ملی اقدام به سرقت‌های ادبی و هنری و صنعتی می‌نمایند. لذا موافقت‌نامه‌های دوجانبه و چندجانبه و بالاخره بین‌المللی در این زمینه فراهم شد تا این که در زمینه مالکیت صنعتی و حقوق مخترعین به کنوانسیون پاریس 1883 برای حمایت از مالکیت صنعتی انجامید که تا 1996، 140 عضو داشته و در زمینه حقوق مولفین آثار ادبی و هنری و علمی نیز به کنوانسیون برن سوییس در سال 1886منتهی شد. با ادغام دفاتر این دو کنوانسیون بین‌المللی در سال 1893 نخستین سنگ بنای سازمان جهانی مالکیت معنوی گذاشته شد.

در تاریخ تمدن اسلامی علم‌آموزی، خواندن و نوشتن یک ضرورت عقیدتی بوده است و پیامبر اسلام صلی‌‌الله علیه‌ و آله از همان روزهای نخستین دعوت علم را به عنوان یک ارزش مطرح نموده‌اند. اما بحث پیدایش کتاب در جهان اسلام به طور خاص، پیوندی عمیق با کتابت حدیث دارد که از نظر شرعی مسئولیتی عظیم داشته و اعتبار آن نیز بستگی به تشرع ناقل دارد. لذا هرکتابی از هر کسی مورد قبول نبوده و شخصیت مولف موضوعیت داشته است. در اواخر قرن دوم و شکل‌گیری نهضت ترجمه که در آن بسیاری از دست‌آوردهای علمی و عقلی از یونان، روم، ایران، هند و سایر ملل مغلوب به زبان عربی ترجمه شد، نویسندگی، تذهیب، وراقی و استنساخ به حرفه‌های پیشرفته و پردرآمدی تبدیل گردیده و زمینه برای جعل، تحریف، یا به‌نام خود زدن ترجمه دیگران در حین استنساخ‌ پدید آمد لکن به خاطر حمایت دستگاه حکومت از مترجمان و نیز در خدمت حکومت بودن بسیاری از استنساخ‌کنندگان برای فرستادن نسخ متعدد به سایر نقاط مملکت، این امر تحت کنترل بود و کمتر به وقوع می‌پیوست. از سوی دیگر با اعتقاد به اینکه گسترش علوم و معارف دینی یک فریضه شرعی است، اکثر مولفین یا مترجمین، یا به حقوق مادی حاصل از آن توجه نمی‌کردند و یا به همان میزان پاداش حکومت اکتفا می‌نمودند. اما این حق را که اثر متعلق به ایشان است برای خود محفوظ می‌دانسته و حتی برخی به آن تصریح می‌کردند. علی بن حسین مسعودی عالم و مورخ نامدار سده سوم و چهارم هجری قمری در مقدمه کتاب خود «مروج الذهب و المعادن الجواهر» می‌نویسد: هرکس حرفی از کتابم را تحریف کند یا بخشی از آن را از بین ببرد یا نکته‌ای روشن و معلوم را تباه سازد یا شرح حال کسی را عوض کند و دگرگون سازد یا از خود بنویسد یا اثرم را به غیر من نسبت داده یا دیگری را در آن شریک جلوه دهد، خداوند او را به غضب خود گرفتار کند!2

ادامه مطلب...

نام: Artesanos Olinca
موضوع حمایت: محصولاتی با مبدا جغرافیایی خاص و ابزار سنتی فرهنگی و فرهنگ عامه و دارای دانش سنتی

پیشینه:
Olinala یک منطقه عمدتا روستایی از ایالت گوئررو است، در جنوب غربی مکزیک . ریشه شان، از نژاد هند و نام  منطقه مشتق شده از Nahuatle (Aztecan) کلمه ollinallan - که به معنی "محل جنبش" - است. خیابان های مستقیم آن یادآور قرن 16 شهر رنسانس اروپا است، این منطقه از مجموعهای غنی از مردم بومی مانند Nahuas، Mixtecs، Amuzgos و دیگران از جمله کسانی که  منشا آفریقایی و اروپایی دارند تشکیل شده است. با الهام از میراث متنوع و حاصل خیز این منطقه، برای نسل های آینده Olinala در حال تبدیل شدن به یک صنعت رو به رشد روستایی (تولید در خانه به جای یک کارخانه) محصولات با فرمول ساخت پیچیده و با طراحی زیبا (و یا محصولات از چوب لاکی) است.  محصولات تولید شده شامل صندوقچه ،پنجره توری دار تاشو، کدوهای رنگ شده و جعبه های کوچک است.

در حمایت از این فرهنگ درخشان و صنعت (که به لحاظ تاریخی در خانواده های کوچک و واحدهای مستقلاجرا شد )  ساکنان Olinala دست در دست دولت مکزیک و برخی دیگر برای ایجاد یک تعاونی از صنعتگران و زنان  قرار داده اند.
اتحادیه Artesanos Olinca  در سال 1993 تشکیل شد و هدف آن تعاونی این بوده است که اقدام به متحد کردن صداها و مهارت های کارگران صنایع دستی Olinala بکند.

تا حدودی به دلیل فعالیت های تعاونی، دسترسی بازار به هنرمندان Olinala باعث شده است که تا حد زیادی بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی و به طور کلی  رفاه اجتماعی حاصل شود ، اما به دلیل توسعه سیستماتیک از لحاظ تاریخی به حاشیه رانده شده است.

دانش سنتی و دامنه حمایت از آن:

قدمت آن به زمان قبل از نفوذ اسپانیایی در مکزیک در سال 1521بر می گردد ،  از یک ترکیب فرهنگی سنتی (TCEs) و دانش سنتی (TK) بهره برده است. تجربه را از یک نسل به نسل دیگر منتقل کرده است ، صنایع دستی این منطقه مملو از تم ها و نقوش مختلف می باشد از گل، شاخ و برگ، مناظر و حیوانات (از جمله خرگوش، روباه، پلنگ، گربه و آهو بر اساس اساطیر ناواتلی) به تصویر کشیده شده در رنگ های متنوع و الگوهای منحصر به فرد  بر روی محصولات از چوب تراشیده شده و یا کدوهای رنگارنگ.

در واقع، محصولات مشهور Olinala را با یک روند طولانی و پر زحمت (شامل تا 29 مرحله جداگانه) از کنده کاری، نقاشی و استفاده از لاک   ساخته شده است.

در طول فرآیند تولید محصولات Olinala، چوب با سبزیجات یا روغن های حشرات آغشته شده ، و در یک خمیر ضخیم  که از مواد خام بر اساس ماده معدنی به نام tecoztle در زبان ناواتلی ساخته شده تحت پوشش قرار میگیرد.

هنگامی که بر روی سطح چوب پخش می شود، خمیر به شکل پایه ای برای گام بعدی در فرایند است که شامل مخلوطی از tesicalte (یک سنگ سفید جمع آوری شده از Huamuxtitlan، روستایی در گررو) و زمین را در یک ظرف سنگ شناخته شده به عنوان یک tlalmetate است تا زمانی که یک پودر بسیار ریز تبدیل می شود. این پودر به رنگ تبدیل خواهد شد که پس زمینه مصنوعات است و ترکیب حاصل را بر روی چوب با استفاده از قلم مو و دم گوزن را آغشته و اضافه می کنند.
پس از این مرحله است که چوب تا زمانی که تقریبا همه ناهمواری ها نا پدید گردند ادامه خواهد داشت.بعد از آن  رنگ پایه اضافه شده و از چپ به مدت چند روز خشک قبل از اضافه کردن لاک  خشک می شوند. استفاده از لاک به این محصولات سطح آن محافظت می کند و از این فرصت برای تزیین بیشتر استفاده می شود.

محصول Olinala را می توان به سه سبک اصلی تقسیم می شوند: embutido (خاتم)، ماهی زرین (نقاشی، گاهی اوقات aplicado نامیده می شود) و rayado (کنده کاری).
تمام مواد تشکیل دهنده کلیدی و محصولات از Olinala، که در 1600 متری از سطح دریا است.

درختان  در حال رشد به 7 - 8 متر (متر) بالا، aloexylon bursera  که در آب و هوایی که  معتدل رو به خشکی بوده ( عمدتا گرم و خشک) با متوسط ??بارش سالانه بین 780 و 1000 میلی متر و حداکثر و حداقل درجه حرارت ماهانه آن  بین 22 درجه سانتی گراد و 30 درجه سانتی گراد متغیر است رشد می کنند.
با تصویب قانون تشویق و حمایت از مالکیت صنعتی در سال 1991 (قانون سال 1991، که شامل AOS)،در حالی که دولت مکزیک نیاز به ترویج میراث و کسب و کار در این کشور احساس می کرد حمایت از تولید خود را در برابر رقابت ناعادلانه به رسمیت شناخت.

1- علامت صرفا تزئینی باشد.

اقدام به ثبت نام طراح به عنوان یک علامت تجاری ممکن است رد شود اگر مسئول بررسی کننده ی علامت تجاری احساس کند که طراح ارائه شده  بیشتر مورد استفاده برای تزئین محصول به عنوان شاخص از مبدا محصول است.

2_ علامت "کاربردی" باشد.

و آن زمانی است که علامت را بخشی از آنچه محصول و یا خدمات انجام می دهدنام گذاری کرده و انتخاب کنیم ، به جای اینکه صرفا شاخص منبع از محصول و یا خدمات باشد. به عنوان مثال شرکت هارلی دیویدسون در سال 1994  به ثبت این صدای بیرون آمده از اگزوز موتورهای خود به عنوان یک علامت تجاری اقدام کرد؛ و برای توجیه این اقدام گفت: "این علامت شامل صدای اگزوز موتور سیکلت مورد نظر، تولید شده توسط V-twin پین میل لنگ موجود در موتور موتور سیکلت است موقعی که در حال کار کردن و در حال استفاده از موتور هستیم. هارلی دیویدسون با مخالفت نه شرکت از رقبای خود را که این ثبت نام را مضر برای خود می دانستند مواجه شد و آنها می گفتند که علامت صدا "عملکردی" است و در نتیجه برای ثبت نام واجد شرایط نیست. هوندا گفت که هر موتوری که با این ساختار ساخته شده باشد همین صدا را تولید میکند که هارلی دیویدسون گفت:این مورد از ویژگی های موتور سیکلت های تولید  خود بوده و  منابع حرف های خود را نشان داد . پس از چند سال از چانه زدن بر سر این موضوع،بالاخره هارلی دیویدسون در استفاده از آن برای ثبت نام آن "سر و صدا " کوتاه آمد.

یکی از دلایل اساسی که این اصل را قانون علامت تجاری به رسمیت می شناسد این است که نمی تواند به شخص یا ارگانی  به شکل یک علامت تجاری انحصار اعطا کند ، به صورتی که به هر ویژگی واقعا کاربردی یک محصول به دلیل انجام این کار توسط یک نفر دیگر بازاریابان همان محصول را از استفاده از  ویژگی های عملکردی در محصولات خود را محروم دارند.

3-علامت هنوز به عنوان یک علامت تجاری قابل ثبت و استفاده نباشد.

این اعتراض شاید تنها به نام انواع خاصی از سری های قابل اجرا محصولات، مانند مجموعه ای از کتاب ها، فیلم ها، مجلات، و غیره اطلاق شود. اداره علائم تجاری نام یک مجموعه را اگر یک مجموعه نباشند ثبت نمیکند. یعنی، اگر تنها یک عنوان از سری برنامه ریزی منتشر شده است، هیچ مجموعه ای وجود ندارد و هیچ سری علامت تجاری، هنوز وجود ندارد.

به نقل از کتاب «the trademark guide» نوشته LEE WILSON ویرایش دوم

بنا بر خبر سازمان جهانی مالکیت فکری (لینک خبر)، پیوستن جمهوری اسلامی ایران به معاهده همکاری در ثبت اختراع از تاریخ 17 مهرماه 1392 اجرایی خواهد شد و ایران به عنوان عضو صد و چهل و هشتم (148) این معاهده شناخته خواهد شد.

لازم به ذکر است که لایحه الحاق دولتجمهوری اسلامی ایران به این معاهده در جلسه 24 مهرماه 1386 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده بود اما در سال‌های گذشته سازمان ثبت اسناد و املاک کشور (به عنوان مرجع ملی نظام ثبت اختراع) به دلیل کمبود امکانات و مهیا نبودن زیرساخت‌های اجرایی لازم (لینک)، سند الحاق را به سازمان جهانی مالکیت فکری تودیع نمی‌کرد. در نهایت در تاریخ 13 تیرماه 1392 این سند به آن سازمان جهانی تحویل داده شد و عضویت ایران از تاریخ 17 مهرماه 1392 نهایی خواهد شد.

این معاهده با کمک به ساده‌سازی فرآیند ثبت اختراع در دیگر کشورها، برای مخترع این امکان را به وجود می‌آورد تا با ثبت تنها یک تقاضانامه ثبت، مسیر کسب حفاظت قانونی در کشورهای عضو را به موازات طی کند. همچنین از راه این فرآیند ثبت، مخترعین می‌توانند زمان بیشتری برای تصمیم‌گیری در مورد کشورهای محل ثبت اختراع خود به دست آورند. پیش از این (بر اساس کنوانسیون پاریس) مخترعین ایرانی از زمان ثبت درخواست ثبت اختراع خود در ایران تنها 12 ماه وقت داشتند تا نسبت به تشکیل پرونده ثبت در دیگر کشورها اقدام کنند. اما مشکل این جاست که در این بازه زمانی کوتاه، پتانسیل تجاری بسیاری از اختراعات آشکار نمی‌شود و سرمایه‌گذاری برای ثبت آنها دشوار می‌شود. اما از راه معاهده همکاری ثبت اختراع این بازه زمانی تا 30 ماه افزایش می‌یابد.

منبع: هم آفرینی دات کام

طبقه 41:

آموزش و پرورش، دوره های کار آموزی و تعلیمی، تفریح و سرگرمی، فعالیت های ورزشی و فرهنگی

ضابطه: به طور کلی این طبقه در قسمت (خدمات ) قرار گرفته است و به صورت خاص می توان جنس مشترک این طبقه را فعالیت هایی دانست که به نوعی با  آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت و مباحث پیرامون آن مرتبط است.

طبقه 42:

خدمات علمی و فن آوری و تحقیق و پژوهش و طراحی در این زمینه، خدمات تجزیه و تحلیل و تحقیقات صنعتی، طراحی و توسعه نرم افزار و سخت افزار های رایانه ای.

ضابطه: به طور کلی این طبقه نیز در قسمت (خدمات ) قرار گرفته است و می توان گفت که فعالیت هایی که در زمینه های علمی و پژوهشی و تحقیقات علی الخصوص در موارد صنعتی و موضوعات مرتبط با رایانه انجام میشود در این طبقه قرار میگیرد.

طبقه 43:

خدمات عرضه اغذیه و نوشابه ، تامین مسکن و محل اقامت موقت.

ضابطه: در این طبقه نیز دو گروه از فعالیت هایی که در حیطه خدمات هستند و تقریبا می توان اشاره کرد که ارتباط چندانی با هم ندارند در یک طبقه قرار گرفته اند. قسمت اول در زمینه عرضه موارد غذایی و نوشابه ها است و قسمت دوم در زمینه تامین و فراهم آوردن مسکن اعم از ثابت و موقت.

در قسمت هشتم از حکم وزارتی شماره 556 مربوط به حمایت از علائم تجاری که از 27 ژوئن 1995 به اجرا در آمده است که آن حکم هم اکنون از قدرت "قانون" برخوردار است، آمده است که تاریخ ثبت علائم تجارتی بر اساس قانون ترکیه شرط حمایت از آنها محسوب می شود. تقاضا نامه باید به دایره علائم تجارتی موسسه ثبت اختراع ترکیه تقدیم شود. دایره مذکور از جهت شمول تمام اطلاعات تصریح شده در قانون بررسی خواهد کرد. در صورت احراز رعایت تمام شرایط شکلی، موسسه تاریخ ثبت تقاضا را تعیین خواهد کرد. اگر موسسه کامل بودن تقاضا نامه را از لحاظ شکلی احراز کرد، بررسی ماهوی را آغاز کرده و در صورت فقدان شرایط لازم آن را رد خواهد کرد. اگر تقاضا نامه واجد تمام شرایط شکلی بوده و در بررسی ماهوی نیز رد نشود، در بولتن رسمی ماهنامه علامت تجاری منتشر خواهد شد. تصمیم به رد تقاضا نامه نیز به همین صورت منتشر می شود. اگر درخواست رد شده باشد متقاضی می تواند ظرف مدت 2 ماه از تاریخ رد درخواست تجدید نظر خواهی کند. اشخاص ثالث نیز می توانند اعتراضات خود را ظرف مدت 3 ماه از تاریخ انتشار تقاضا نامه، اعتراض مستدل خود را کتبا اعلام کنند. برای بررسی اعتراض ها و تجدید نظر خواهی ها دایره علامت تجاری یک بخش مجزا دارد. طرف هایی که از تصمیم این بخش راضی نیستند می توانند نزد خود موسسه نیز تجدید نظر خواهی نمایند. که از تصمیمات موسسه نیز می توان ظرف مدت 3 ماه به دادگاه شکایت کرد. اگر ظرف مهلت مقرر هیچ اعتراضی مطرح نشود علامت در دفتر ثبت علامت تجاری به ثبت خواهد رسید و در روزنامه رسمی علامت تجاری چاپ خواهد شد. 

:: با سپاس فراوان از زحمتی که کشیدید لطفا منبع کامل را در انتها ذکر کنید. معلی ::

با تشکر از زحماتی که متحمل میشوید برای ما، منبع همان ابتدای متن ذکر شده است::

برخی از منابع حقوق مالکیت فکری

 آیتی، حمید، حقوق آفرینش‌های فکری با تأکید بر حقوق آفرینش‌های ادبی و فرهنگی، چاپ اول، تهران: حقوقدان، 1375.
اسلامی.شیرزاد،  مجموعه قوانین مالکیت­های فکری،  مجد، 1388
اعظم احمدبیگی، علی. «ارزیابی پیامدهای الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت در حوزه کپی رایت»،  مجموعة مقالات همایش بررسی جنبه‌های حقوقی سازمان جهانی تجارت، 15 مرداد 1375، تهران: مؤسسة مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، 1376، صص 85 – 137.
اعظم احمدبیگی، علی. بررسی نظام ملی حق مؤلف در ایران، تهران: انتشارات سروش، 1379.
امامی، اسدالله، حقوق مالکیت معنوی، تهران، میزان، 1386
امانی، تقی، قوانین و مقررات حقوق مالکیت فکری، تهران، بهنامی ادامه مطلب...

آیا میدانید که ...

به نقل از سایت هم آفرینی

نام پرونده :

New York & Rosendale Cement Co. v. Coplay Cement Co. 1890

موضوع پرونده :

اختلاف بر سر استفاده از یک نام توسط دو شرکت سیمان سازی

دادگاه :

دادگاه بخش منطقه شرقی پنسیلوانیا

حقایق پرونده :

یک دادخواست داده شده است تا از استفاده از نام "Rosendale cement"  توسط خوانده جلوگیری شود. به این صورت که شاکیان از نام "Rosendale" برای تولید و عرضه سیمان که در شهر "Rosendale" در ایالت  New York قرار دارد استفاده می کرده اند. در آنجا معادن سنگ سیمان گسترده ای وجود داشته و در آن گروه های مختلف دیگری هم مشغول به فعالیت هستند. شاکیان ادعا کرده اند که متهمان از نام "Rosendale" آنها برای توصیف و تولید و عرضه سیمانشان استفاده کرده اندو خواهان محاسبه خسارت های وارد شده به آنها و سود هایی که به متهمان از طریق استعمال چنین نامی رسیده است می باشند. متهمان سیمان ملقب به "Rosendale" را در شهر دیگری تولید می کرده اند ولی می توان گفت که سنگ معدن استفاده شده توسط آنها هم همان سنگ های معدن شهر "Rosendale" است که بعضی از این معادن از حدود نیم قرن پیش مورد بهره برداری قرار گرفته اند اما شاکیان عملیات بهره برداری خود را از سال 1872 شروع کرده اند. به طور کلی سیمان های ساخته شده در آن منطقه و اطراف آن به سیمان "Rosendale" مشهور است. اما شاکیان مدعی هستند که هر چند می شده از این نام برای آن منطقه و اطراف آن استفاده کرده و توسط متهم ها و دیگران به بازار عرضه کرد ولی متهم ها نباید سیمان خود را به این نام تولید و عرضه می کرده اند. شاکیان ادعا میکنند که حق انحصاری نسبت به نام آن سیمان ندارند اما آنها اصرار دارند که یک حقی جهت استفاده از آن را دارا می باشند و این عمل آنها باعث افزایش قیمت سیمان در بازار است و در مقابل متهم ها مدعی بودند که نام سیمان "Rosendale" فقط یک اهمیت و اعتبار محلی داردو کاربرد آن نیز محلی است که می تواند حتی یک اصطلاح عمومی باشدبرای استفاده از یک نام یا نشان عمومی یا طبقه بندی سیمان و در هر صورت این همان سیمان طبیعی آمریکاست. آنها معتقد بودند درجه و طبقه بندی سیمان همانند سیمان پورتلند است. این سیمان به نام آن محل شناخته شده بود. چون در آنجا تولید نیز می شد. بر روی این مسئله جنجالی توسط طرفین دلایل زیادی ارائه شده بود. اما مواردی از جمله شواهد و گواهان وجود دارد که ضرورت بررسی دقیق تر این مورد را بر طرف میکند. هر چند که تصدیق می شود نام سیمان "Rosendale" به وسیله عموم استفاده می شده و همانند علامتی برای آن محل است. برای جایی که سیمان از آنجا ساخته شده ولی مته آن را به صورت غیر واقعی به این نام خوانده است. این سوال هنوز باقی است که آیا این عمل باید تحت تعقیب قرار گیرد یا خیر؟ آیا چنین عملی برای دستگاه قضایی پر هزینه نخواهد بود. در این موارد به نظر میرسد که آشفتگی قضایی وجود دارد. مخصوصا در موارد و دعاوی که یک ضرر و زیان عمده به یک علامت تجاری یا قسمتی از آن و یا نام تجاری و یا به یک شیوه فروش کالا به صورت مستدل وارد نشده باشد. قانون در اینجا مسائل متعددی را آورده است کسی نمی تواند برای منفعت خود ضرر به عموم بزند، بنابر این او ضرر می بیند مگر اینکه آن ضرر یک ویژگی خاص و متفاوت از جایی که توسط عموم تهیه میشود را داشته باشد. این صدای رسای قانون کامن لاست!

حکم و استدلال های قاضی :

این لایحه که خوانده ها از نام "Rosendale" به منظور کسب منفعت و سود و وارد کردن خسارت استفاده کرده است، توسط دادگاه رد میشود. در مورد طرح شکایت علیه آنها در مورد فروش سیمان نیز دلیلی مبنی بر گناه کار بودن آنها وجود ندارد. بر اساس نظر دادگاه اگر کسی بخواهد از عمل دیگری نسبت به علامت یا نام تجاری یا شهرت کسب و کار جلوگیری کند، باید حق مالکیت یا انحصاری خود را مستندا نشان دهد تا اینکه بگوید حق انحصاری دارد خواه به تنهایی یا با شرکت دیگران هر چند که احتمالا بعضی از مردم در استفاده از این نام فریب بخورند. در این موارد نمی شود و نباید به صورت کلی نظر داد، ما در اینجا به اصول کلی حقوقی که بعضا اشاره شد و صحیح به نظر می رسد تاکید می کنیم آن هم در مواردی که قابلیت اجرایی دارد و به همین دلایل این دعوا رد می شود.