امروزه بسیاری از بنگاه های ایرانی به درستی بر اهمیت برندسازی و تاثیر شگرف آن بر تصمیم خرید مشتریان پی برده اند. با این وجود، برخی خشت اول این دیوار بلند را کج می نهند! یک غفلت اولیه که کل سرمایه گذاری های بعدی آنها را در معرض خطر قرار می دهد و می تواند پیامدهای پرهزینه ای برای شان در پی داشته باشد. اما این خشت اول چیست؟
فرض کنید کسی به شما پیشنهاد دهد که در زمینی که سند ندارد و مالک آن مشخص نیست سرمایه گذاری کنید و یک برج مسکونی زیبا و مجهز بنا کنید، آیا شما این پیشنهاد را می پذیرید؟ بی شک چنین نخواهید کرد. برگزیدن و سرمایه گذاری برای شناساندن یک نام و نشان تجاری و تبدیل آن به یک برند مشهور بدون اطمینان صد در صدی از مالکیت حقوقی آن با پیشنهاد فرضی بالا تفاوت زیادی ندارد اما متاسفانه بسیاری از بنگاه های ایرانی دچار چنین اشتباهی می شوند. اگر چه این اشتباه در بنگاه های کوچک و متوسط ایرانی رایج تر است اما گاهی شرکت های بزرگ هم دچار این اشتباه می شوند. همگی به یاد داریم که خودرو پژو پارس در ابتدا با نام پژو سفیر توسط ایران خودرو به بازار عرضه شد ولی چندی بعد به پژو پرشیا تغییر نام داد و هم اکنون در بازار با نام پژو پارس عرضه می شود. این تغییر نام و خسارت های جدی آن، بیش از هر چیز ناشی از کوتاهی در اعمال مالکیت صد در صدی بر علامت تجاری مربوطه پیش از سرمایه گذاری برای شناساندن هرچه بیشتر آن به مشتریان هدف بوده است.
