کنوانسیون برن در سال 1886 در شهر برن سوییس در پی نشست های متعدد کشورهای اروپایی به تصویب رسید و از حدود یکسال و نیم بعد به مرحله اجرا درآمد این کنوانسیون در پی آن بود تا از حقوق مادی و معنوی پدید آورندگان آثار ادبی و هنری حمایت نماید. این معاهده نهایت به تصویب 10  کشور رسید و تا کنون بیش از 165 کشور  به عضویت آن درآمدند . تا کنون چندین مورد اصلاحیه به این معاهده ضمیمه شده که آخرین آن معاهده پاریس سال 1971 بوده است بر این اساس حق رای در این کنوانسیون برای هر کشور یک رای می باشد که مبتنی بر رفتار ملی و حداقل حقوق است. این حقوق حداقل حقوق لازم الرعایه در این کنوانسیون می باشد . این کنوانسیون مهمترین سندی است که از آثار ادبی و هنری کشورها حمایت می کند و دارای قوانین شکلی و ماهوی می باشد ایران علی رغم اینکه عضو سازمان مالکیتهای فکری می باشد هنوز به عضویت این کنوانسیون در نیامده است هر چند که ایران از سال 48 که قانون حمایت از مولفان و مصنفان و هنرمندان را به تصویب رسانده برای آثار ادبی و هنری حقوقی را بر شمرده و آنها را مورد حمایت قرار داده است . مدت حمایت در این کنوانسیون برای آثارادبی و هنری 50 سال پس از مرگ پدیدآورنده است جز در مورد عکاسی و نمایش فیلم که به ترتیب 25 سال پس از اولین انتشارو 50 سال پس از اولین نمایش فیلم می باشد.البته کشورها می توانند در مورد حمابت از اثار اتباع خود مدت زمان طولانی تری در نظر بگیرند.آثار مورد حمایت شامل کتب ، جزوات و نوشته های علمی و فنی ، هنری و ادبی ، آثار سمعی و بصری ، موسیقی ، نقاشی و تصویر ، مجسمه و آثار معماری و عکس و فیلم ، هنرهای دستی و صنعتی ، آثار ابتکاری و غیره می باشد.