صنعت: تولید مواد غذایی

کشور یا منطقه : پرو

موضوع حمایت: علامت های مشخص،نام های تجاری،کالا یا منطقه جغرافیایی خاص

وسیله حمایت: نشانه های جغرافیایی و نام های اصلی،علامت های تجاری

پیشینه :

چی ری مویا،یک میوه محلی در منطقه آندین پرو و اکوادر است ، همچنین این میوه در بولیوی ، شیلی ،اسپانیا و غرب ایالات متحده نیز رشد می کند .این قبلا به وسیله مارک به عنوان خوش مزه ترین میوه ای که مردم می شناسند معرفی شده بود.کامب نام دره است در استان هواروچی ری ،پرو جایی که شرایط آب و هوایی ،با میزان بارندگی 600 تا 1700 میلی متر و درجه حرارت 17 تا 22 و میانگین ارتفاع 1200 تا 2500 متر از سطح دریا ،که بهترین شراط را برای رشد این محصول دارد. چی ری مویا هایی که در این شرایط رشد می کنند به  نسبت چی ری مویاهایی  که در مناطق مختلف رشد می کنند بزرگتر هستند، پوستی نرم تر دارند و دارای دانه های کوچک اند وهمچنین دارای مواد مغزی اند. چی ری مویای این منطقه با بهترین کیفیت جهانی به وجود می اید.

کالاها با مبدا جغرافیایی خاص و نام های اصلی :

در سال 1997 یک کشاورز روستایی به نام پرز از انجمن روستا ساکن در ارتفاعات ، تصمیم گرفت یک نهاد مشخص را برای حمایت از رقابت و مالکیت فکری و همچنین برای ثبت علامت تجاری چی ری مویا به کار گیرد. درخواست اقای پرز به خاطر اینکه حقوق انحصاری نمی تواند متعلق به یک شخص باشد رد شد .وی با بی میلی منصرف شد و دو مرتبه شروع کرد .این دفعه با یک نمایندگی در اداره مربوطه به ریاست معاون شهردار کامب حضور یافت و یک ملاقات با رییس اداره علامت ها ترتیب داد .مردم کامب نمایندگی را به اقای پرز به عنوان یک وکیل داده بودند تا علامت تجاری چی ری مو یای کامب را ثبت کند. آن انجمن متوجه شده بود که ثبت مطمئن علامت، یک حق انحصاری در استفاده از ان نام کامب به انها می دهد .به هر حال توضیح داد که چی ری مو یا کامب یک نام اصلی ست و نه یک علامت تجاری .به عبارت دقیق تر، کلمه کامب یک نام اصلی پرو یی ست. .برای اینکه دره کامب نام منطقه جقرافیایی با ویژگی ها ی خاص کشاورزی چی ری مویا ست.

در ابتدا مردم کامب در میدان اصلی در اطراف اقای پرز جمع شدند و از این توضح و تقسیر خوشحال بودند. سپس به روستایشان بازگشتند.هفته بعد انها به اداره رفتند وادعا کردند ما یک نام اصلی نمی خواهیم . روستا ی ما، این را نمی خواهد، چون گفته شده است که نام های اصلی متعلق به دولت است و این دولت است که به ما اجازه می دهد تا از ان استفاده کنیم، و ما به این پاسخ نه می دهیم.  ما نمی خواهیم کشور مالک کامب باشد به خاطر اینکه ما سالیان زیادی است که کار کرده ایم از زمان ابا و اجدادمان همه در حال سرمایه گزاری بودیم.انهم با کوشش و تلاش زیاد و ما حاضر نیستیم که شما به ما اجازه بدهید تا از نام کامب استفاده کنیم.پس از یک تحقیق و فحص دشوار و خلاق، برای این راه حل ،پیشنهاد داده شد که یک علامت جمعی ثبت داده شود .مالکین ان مردم کامب باشند واز ان استفاده کنند. بر طبق قوانین که خودشان تنظیم خواهند کرد .

در سال2004یک قانون در پرو تصویب شد که اجازه می داد شورای نظارتی برای مدیریت نام های مبدا تاسیس شود.مدیریت شهری سانتوتوری بیوکامب معتقد بود که این قانون جدید کنترل قابل توجهی از کشاورزان را به نام مبدا می دهد . به هرحال تعداد زیادی از تولید کنندگان چی ری مو یا کامب هنوز ناراضی اند و احساس نا خوشایندی نسبت به نام مبدا دارند . به خاطر اینکه برطبق قانون پرو،دارنده نام هنوز دولت است نه تولید کنندگان.با وجود این شهر یک نام مبدا را در سال 2007پذیرفت.

زمانی که اداره علامت جمعی را برای همزیستی، به عنوان اسم مبدا مناسب دید اختلاف پیش امد .ازسال 2009 اختلاف بین مدیران شهری و تولید کنندگان بر سر نام مبدا باقی مانده است واین اختلاف همچنان حل نشدنی باقی مانده است .

علامت جمعی:

تجارب موفقیت آمیز علائم جمعی مشاغل کوچک را قادر می سازد تا هزینه هایشان را کاهش دهند و بیشتر باعث رقابت انها در بازار شوند. بواسطه این طرز کار، کالاها با یک هزینه کمتری می تواند تولیدوتمیز داده شوند .

این یک موقعیت اقتصادی پر منفعت به تولید کنندگان کوچک می دهد زمانی که مشتریان به خاطر تولید افزایش پیدا می کنند .

توجه به اینکه هزینه سرمایه گذاری در توسعه بازار و نیز بازار یابی و تبلیغات می تواند بالا باشد،استفاده از علائم جمعی باعث کاهش هزینه خواهد بود.

قسمتی از این تدبیر درحال توسعه، عبارت از این است که ،یک مفهوم مشترک و تصویر، که شناسایی گروه یا تولیدات ساخته شده توسط اعضایشان را مشخص می کند. این یک پیمان با کیفیت با استفاده از مقررات مربوط به استفاده از علائم تجاری است.

امروزه نام چی ری مو یا کامب ،لوگوی مخصوص به خود دارد و بعنوان یک علامت جمعی در نام روستای سانتو توریبو کامب ثبت شده است .انهم در طیقه 31 از طبقه بندی های بین المللی ،با استفاده از این نام روستاییان تلاش می کنند تا مزیتی در رقابت بر رقبای خود در بازار عمده فروشی بدست آورند .

قوانین برای استفاده از علامت به استفاده کردن از دانه های گلچین شده ، مراحل مختلف کشت ،یک انتخاب درجه بندی و فرایند فشرده ، استعمال مناسب، مراجل بسته بندی و حمل و نقل تولیدات چی ری مو یا در دره کامب مربوط است.

این مارک آن را خیلی با ازش تر از دیگر چی ری مو یا ها می کند به طور کلی یک کیفیت نا منظمی دارد، به خاطر هجوم  بالای حشرات میوه و بسته بندی ناقص و حمل و نقل .

دانش سنتی:

بخش مهمی از ارزش چی ری مو یا کامب دانش سنتی کشاورزان دره کامب است .

آنها چی ری مویا را در منطقه، برای نسل ها پرورش می دهند وآبیاری می کنند و می دانند چطور از وضعیت بی مانند دره استفاده کنند تا بهترین کیفیت بالا را بدست اورند. اکنون کشاورزان محلی ژنتیک را برای بهتریی میوه در منطقه ارایه می دهند تا انان را تحت کنترل در اورند .انها روش های کشت راخوب می دانند و همچنین می دانند که چطور بهترین کیفیت میوه را انتخاب کنند.

تجاری کردن کالا:

عمل آورندگان دره کامب چی ری یا ما را به بازار عرضه کردند تحت عنوان چی ری یا ما کامب .

این نام به عنوان یک علامت جمعی در سال 1977 ثبت و سپس در سال 2007 تمدید شد .

در ابتدا 99 درصد محصوی چی ری یا ما کامب در بازار محلی پرو به فروش می رسید و یک درصد در بازار بین المللی .

بیشترین فروش در اروپا و شمال امریکا و ژاپن بود .

بعضی از کشاورزان نیز دامنه محصول خود را گسترش داده و کیک و بستنی و مربا از چی ری یا ما درست کردند.

همچنین بعضی فروشگاه های منطقه درخواست کرده اند چی ری یا ما را مستقیم از کشاورزان تهیه نمایند .

تا سال 2009 بالغ بر 80درصد از کشاورزان در حال فروش به واسطه ها بودند.شناخت  توانی از دست رفته، کشاورزان محلی انجمن تولید کنند گان چی ری یا ما کامب را تشکیل داده اندو به انها اجازه دادند تا بدون واسطه، خود محصولشان را بفروشند .

بنابراین افزایش سود به انها اجازه داد تا تولید بیشتر داشته باشند وبتوانند به بازار بزرگتر برسند .

تخلف از مالکیت فکری :

با توجه به محبوبیت ان تقریبا تمامی تولید کنندگان چی ری مویا کامب در بازار پرو در چارچوب مالکیت بود.

این همچنین تخلف از مالکیت فکری را گسترش داد این محصول علامت جمعی و تصویر واقعی کسب را تهدید می کند.

بیشترین فروش محلی مانند چی ری مویا کامب تحت قوانین مخصوص علامت جمعی تولید شد و به عمل می امد.

این چی ری مویا کامب محلی معمولا با کیفیت به جای چی ری مویا کامب اصلی نیستند و فروش انها علامت های جعمی و تصویر را تهدید می کنند. و اعتماد مشتری را نیز کاهش می دهند .

در تصریح  به اینکه فقط اعضای انجمن یا یک شخص با حق اختیار ممکن است از علامات جمعی استفاده کنند .

قانون مالکیت صنعتی نه تنها از انجمن های محلی حمایت می کند و تنها به انها برای بهره برداری از محصولاتشان صلاحیت انحصاری می دهد که ثبت شده اند انهم تحت ناممخصوص ، بلکه از علامت ها  خارج از چهارچوب نیز برای حمایت از دانش انها حمایت می کند. به هرحال منابع محدود کشاورزی دره کامب و توسل به منابع قاونی برای بدست اوردن ان مشکل است .

نتایج کسب:

به خاطر کسب بالای تولید چی ری مو یا در دره کامب این محصول به دوبرابر قیمت به بازار عرضه شد.

توانایی آقای پرز باعث حمایت مالکیت فکری شد ،و روستایش را با ارزش دانش و سنت متعالی از طریق سرمایه گذاری بر روی شرایط اب هوایی خاص توسعه داد.تا با وجود این موارد کیفیت بالای چی ری مو یا و فروش سراسر جهان را در پی داشته باشد.

او هچنین به کشاورزان فرصت داد که یک علامت تصویری قوی بسازد برای بدست اوردن اعتماد مشتریان و همچین دسترسی به باز جدید.

ارزش نام:

روستاییان دره کامب قادر بودنداز علامت جمعی که دارای مزیت جمعی است استفاده کنند.انها همچنین قادر بودندتا بشناسندارزشها و ویزگی های چی ری مویا کامب راکه انرا در میان رقیبانشان در بازار ممتاز می کند. روستاییان متوجه شدند که گروهی از تولید کنندگان ممکن است قادر باشند بدست اورند انچه که تولید کنندگان مستقل احتمالا قادر نیستند بدست اورند .بنابراین انها با هم سازماندهی شدند تا ثبت کنند و از نام محصولشان محافظت کنند.انها از این طریق مقرون به صرفه، یک لوگوی مشترک با کیفیت محصول را توسعه دادند . اهداف بازاری خودشان را و وضعیت اقتصادی سراسر روستای خود را بالا بردند.

سودهای زیاد به دست امده از ثبت علامت های جمعی تحت عنوان ارزش ان و یک نمونه عالی است از اینکه چطور یک نام می تواند به کل جامعه کمک کند.