هدف از این معاهده که در سال 1994 از سوی وایپو تأسیس شده است ساده‌سازی و هماهنگ‌سازی رویه‌های ملی در ثبت علائم تجاری است تا ثبت علامت تجاری در کشورهای مختلف با مشکل روبرو نباشد. بنابراین اکثر مواد این معاهده درباره رویه‌های ثبت یا تجدید ثبت علامت یا اعمال اصلاحات در تقاضانامه ثبت در دفاتر ثبت است. بر اساس این معاهده متقاضی ثبت باید همراه تقاضای ثبت خود، نام، نشانی و دیگر مشخصات خود را و نیز ویژگی‌های علامت مورد تقاضا و طبقه‌بندی کالا یا خدمات مربوطه (بر اساس موافقتنامه نیس) و قصد خود برای استفاده از علامت را بیان کند. شرایط مذکور در این معاهده حصری است و کشورهای عضو نمی‌توانند شرایط دیگری را بر آن بیافزایند. هم‌اکنون 53 کشور عضو این معاهده هستند.
این موافقتنامه نیز از سوی اعضای کنوانسیون پاریس در سال 1957 در نیس فرانسه منعقد شد و هر 5 سال مورد بازبینی قرار می‌گیرد. بر اساس این موافقتنامه کشورها پذیرفته‌اند که کالاها و خدمات مرتبط با ثبت علائم تجاری را در طبقه‌بندی خاصی مدنظر قرار دهند. هم‌اکنون نیس 45 طبقه را برای کالاها و خدمات تعریف کرده است که به هزاران زیرمجموعه (ده هزار عنوان برای کالاها و هزار عنوان برای خدمات) تقسیم شده‌اند و برای اغلب آنها توضیحاتی ارائه شده است. از این 45 طبقه 11 طبقه به خدمات اختصاص دارد. هم‌اکنون 82 کشور عضو موافقتنامه نیس هستند اما این طبقه‌بندی عملا در 148 کشور مورد استفاده قرار دارد. مزیت استفاده از این طبقه‌بندی این است که میان دفاتر ثبت علامت و فرمهای تقاضانامه مربوطه هماهنگی ایجاد میشود و این امر ثبت علامت در کشورها را آسان‌تر می‌کند.
این موافقتنامه نیز در سال 1973 از سوی اعضای کنوانسیون پاریس برای طبقه‌بندی علائمی که مشتمل بر عناصر تصویری باشند تأسیس شد. دفاتر ثبت علائم باید هنگام ثبت علائم تصویری، از کدهای طبقه‌بندی این موافقتنامه استفاده کنند. این طبقه‌بندی هر دو سال از سوی نمایندگان کشورهای عضو مورد بازبینی قرار می‌گیرد و طبقه‌بندی فعلی از سال 2008 اجرایی شده است. این طبقه‌بندی دارای 29 طبقه، 144 زیرمجموعه و 1667 قسمت است. اگرچه تنها 32 کشور عضو این موافقتنامه هستند کشورهای دیگر در کنار سازمان مالکیت فکری افریقا، (OAPI ) سازمان مالکیت فکری کشورهای بنلوکس (BOIP ) و دفتر هماهنگ‌سازی بازار داخلی (در مورد علائم تجاری و طرح‌ها) جوامع اروپایی (OHIM ) نیز از این طبقه‌بندی استفاده می‌کنند. این موافقتنامه در سال 1985 مورد اصلاح قرار گرفته است.
طبقات اصلی وین:
Category1 Celestial Bodies, Natural Phenomena, Geographical Maps
Category2 Human Beings
Category3 Animals
Category4 Supernatural, Fabulous, Fantastic or Unidentifiable Beings
Category5 Plants
Category6 Landscapes
Category7 Constructions, Structures for Advertisements, Gates or Barriers
Category8 Foodstuffs
Category9 Textiles, Clothing, Sewing Accessories, Headwear, Footwear
Category10 Tobacco, Smokers" Requisites, Matches, Travel Goods, Fans, Toilet Articles
Category11 Household Utensils
Category12 Furniture, Sanitary Installations
Category 13 Lighting, Wireless Valves, Heating, Cooking Or Refrigerating Equipment, Washing Machines, Drying Equipment
Category14 Ironmongery, Tools, Ladders
Category15 Machinery, Motors, Engines
Category 16 Telecommunications, Sound Recording or Reproduction, Computers, Photography, Cinematography, Optics
Category17 Horological Instruments, Jewelry, Weights and Measures
Category18 Transport, Equipment for Animals
Category19 Containers and Packing, Representations of Miscellaneous Products
Category20 Writing, Drawing or Painting Materials, Office Requisites, Stationery And Booksellers" Goods
Category21 Games, Toys, Sporting Articles, Roundabouts
Category22 Musical Instruments and Their Accessories, Music Accessories, Bells, Pictures, Sculptures
Category23 Arms, Ammunition, Armour
Category24 Heraldry, Coins, Emblems, Symbols
Category25 Ornamental Motifs, Surfaces or Backgrounds with Ornaments
Category26 Geometrical Figures and Solids
Category27 Forms of Writing, Numerals
Category28 Inscriptions in Various Characters
Category29 Colours
اولین اقدام جهت حمایت ازعلامت تجارتی و برخورداری از حقوق مرتبط با آن ثبت علامت در بعد داخلی و ملی طبق کنوانسیون پاریس است. بموجب این کنوانسیون به منظورحمایت از علائم تجارتی درسطح بین المللی صاحب علامت باید بطور جداگانه تقاضانامه را در ادارات کشورهای مختلف عضو به زبانهای گوناگون با پرداخت هزینه های متفاوت و صرف زمان طولانی، تودیع کند. به همین منظور جهت تسهیل روند ثبت بین المللی و تحصیل حقوق ناشی از آن تعدادی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس یک اتحادیه بین المللی به همراه دستورالعمل ثبت بین المللی علائم تجارتی تأسیس کردند. این سیستم شامل دو معاهده موافقتنامه مادرید مصوب 1891 و پروتکل آن مصوب 1989 است .
بموجب سیستم مادرید، علامت با توجه به قوانین داخلی هرکشور مورد بررسی قرارمیگیرد وسپس وارد ثبت بین المللی میشود یعنی ثبت بین المللی علائم تجاری درمرحله اول باید با ثبت ملی دراداره کشور مبداء شروع شود و سپس با تعیین کشورهای مورد نظر در سطح بین المللی انجام شود. امتیازاین سیستم این است که متقاضی با ثبت یا تسلیم یک فرم اظهارنامه بینالمللی به (انگلیسی، فرانسه یا اسپانیولی) میتواند درصورت تمایل در85 کشور طرف قرارداد یا تعدادی ازآنها بسته به انتخاب خود حمایت ازعلامت تجاری خود را درخواست وکسب نماید. یعنی تنها بوسیله یک تقاضانامه بین المللی واحد به هریک از سه زبان و پرداخت یک تعرفه به فرانک سوئیس، تحصیل حمایت ازعلائم تجارتی یا خدماتی درکشورهای تعیین شده ممکن میشود. همچنین درصورتیکه هرگونه تغییری درعلامت ثبت مبداء ازطرف دارنده آن صورت گیرد از قبیل تغییر نام، آدرس، مالکیت، تمدید وغیره میتوان با تکمیل فرمهای مربوطه وپرداخت هزینه ای اندک تغییرات مزبور را درسطح بین المللی اعمال نمود. دیگراینکه از انجام طبقه بندی کالاها وخدمات و انتشار علائم در روزنامه رسمی هر کشور بی نیاز است .
این سیستم از طریق دفتربین المللی وایپو اداره میشود، هرکشورعضو کنوانسیون پاریس برای حمایت ازحقوق علائم تجارتی اتباع خویش در سایرکشورها، میتواند عضو موافقتنامه، پروتکل و یا هردو آنها گردد.
موافقتنامه لیسبون در سال 1958 به تصویب رسید و اتحادیه‌ای را ذیل ماده 19 کنوانسیون پاریس تأسیس کرد. هدف این موافقتنامه حمایت از نشانه‌های جغرافیایی است. هم‌اکنون ماده 22 تا 24 موافقتنامه تریپس به نشانه‌های جغرافیایی اختصاص دارد و برای کشورهای عضو جایگزین مواد مرتبط در لیسبون شده است. این موافقتنامه مشتمل بر اصل رفتار ملی است و شرایطی را برای حمایت از اسامی مبدأ و تشریفات ثبت بینالمللی آنها تعیین می‌کند. برای نمونه نام مبدأ باید به عنوان یک نام جغرافیایی در کشور مبدأ شناسایی و مورد حمایت قرار داشته باشد. این شناسایی باید بر اساس شهرت آن و متمایز کردن کالای خاص متعلق به آن منطقه جغرافیایی صورت گرفته باشد. این موافقتنامه در سال 1967 و 1979 مورد اصلاح قرار گرفته است و تا سال 2013 تنها 28 کشور به عضویت آن در آمده‌اند و حدود 900 نام مبدأ بر اساس آن ثبت بینالمللی شده است.
