خیلی از اقای فرقانی ممنونم. تا اینجا بهترین گزارش را شما تهیه کردید اما نیاز به دقت بیشتری هست. معلومه که توانایی مناسبی دارید و فقط با افزایش دقت و حوصله برای فهم بهتر متن می‌تونید گزارشهای بی عیب و نقصی رو آماده کنید. لطفا این گزارش رو با گزارش خودتون مقایسه کنید و به نکاتی که جا انداختید توجه کنید. پرونده دیگه‌ای براتون میل می‌کنم انشاالله این هفته آماده کنید تا سریع‌تر از علائم تجاری خارج بشیم.

عنوان: «بلک ول» علیه «آرمیستد» ـ 1872

دادگاه: دادگاه بخش ویرجینیای غربی
موضوع: استفاده از نام و علامت تجاری مشابه.
خواهان: آقای بلک‌ول تولیدکننده تنباکو با عنوان Genuine Durham Smoking Tobacco
خوانده: آقای آرمیستد تولیدکننده تنباکو با عنوان Best Spanish Flavored Durham

حقایق پرونده:

ـ   نام و علامت تجاری خواهان «Genuine Durham Smoking Tobacco» به همراه علامت تصویر یک گاو از زاویه کناری، در سال 1865 یا 1866 طراحی و از آن زمان مورد استفاده وی بوده است.
ـ   خوانده از 1871 از علامت تجاری مشابه یعنی «Best Spanish Flavored Durham» به همراه علامت تصویر سر یک گاو استفاده کرده است.
ـ   خوانده از تنباکوی معطر خاصی استفاده می‌کند که امتیاز تولید آن به همراه علامت تجاری موضوع دعوا از سوی شخصی با نام رایت به وی اعطا شده است.
ـ   رایت از سال 1860 تنباکو را تحت نام «Morris&Wright"s Best Spanish Flavored Smoking Tobacco» تولید می‌کرد.
ـ   لیبل اولیه رایت که قبلا مورد استفاده وی بوده کاملا متفاوت است و هنگامی که علامت تجاری خواهان را در کنتاکی مشاهده کرده است و به شهر خود بازگشته علامتی مشابه آن طراحی کرده است. در طراحی جدید نام دورهام و تصویر گاو اضافه شده است.
ـ   با آنکه تنباکوی خوانده نزد عموم به تنباکوی دورهام مشهور بوده است اما وی از ابتدا از این عنوان به‌طور عملی استفاده نکرده است.
ـ   دو عنوان مشابه « Genuine Durham Smoking Tobacco» و « The Durham Smoking Tobacco» هر دو با تصویر گاو استفاده شده و هر دو از یک رنگ استفاده کرده‌اند که روشن است این امر مشتریان را گیج می‌کند.
ـ   خوانده مدعی است علامت طراحی شده وی تحت حمایت قانون کپی‌رایت 1870 قرار دارد.

استدلال:

قاضی علاوه بر استناد به حقایق پرونده به این نکات اشاره کرده است:
1. شرط حمایت از علامت یا نام تجاری استفاده عملی از آن است و این اصل اخلاق تجاری از سوی دادگاهها تثبیت شده است. هر تاجری مالک علامت تجاری می‌شود که استفاده کرده است و دیگری نباید از آن استفاده کند. زیرا هر کس نسبت به نتایج کار خود حق پیدا می‌کند و استفاده از آن به وی اختصاص می‌یابد.
2. تقلید از علامت تجاری مورد استفاده شخص که ممکن است به گمراهی مشتری ناآگاه منجر شود در ماهیت شبیه جعل و تنها در میزان خسارت متفاوت است. خسارت هنگامی است که مشتری نتواند تفاوت دو علامت را تشخیص دهد که در این صورت از فروش دارنده علامت کاسته می‌شود. هر چند ممکن است تفاوت بین دو علامت با دقت آشکار شود و فروشندگان و توزیع کنندگان بتوانند تشخیص دهند اما فروشندگان و توزیع کنندگان نیز به دلیل اینکه کالای بدلی ارزان تر است و سود فروش کالای بدلی بیشتر است به سمت آن جلب می‌شوند.
3. بررسی ادعای نقض علامت از طریق استدلال صورت نمی‌گیرد بلکه بررسی بصری انجام می‌شود. باید دو نام تجاری کنار هم گذاشته شود و ادبیات و کلمات و ظاهر آنها مقایسه شود تا مشخص شود آیا مخاطب ناآگاه گمراه می‌شود یا خیر. مهم نیست شباهت تصادفی باشد یا عمدی. در اینجا نیز شباهت بین دو علامت به میزانی هست که مخاطب ناآگاه را گمراه کند.

حکم:

از آنجا که بررسی دو علامت نشان داد علامت دوم با تقلیدی است و موجب گمراهی مشتریان ناآگاه می‌شود: استفاده خوانده از علامت مزبور منع شده و وی باید نسبت به جبران مناسب از طریق محاسبه منافع خود ناشی از استفاده علامت مشابه اقدام کند.

مبنای حمایت:

اگرچه قاضی به مالکیت تاجر بر نام و علامتی که برای مدت قابل توجه از آن استفاده کرده است تصریح می‌کند اما با توجه به محتویات این پرونده به نظر می‌رسد مبنای حمایت از علامت در پرونده حمایت از حقوق مصرف‌کننده است نه حمایت از حقوق مالکانه دارنده علامت.