خیلی از اقای فرقانی ممنونم. تا اینجا بهترین گزارش را شما تهیه کردید اما نیاز به دقت بیشتری هست. معلومه که توانایی مناسبی دارید و فقط با افزایش دقت و حوصله برای فهم بهتر متن می‌تونید گزارشهای بی عیب و نقصی رو آماده کنید. لطفا این گزارش رو با گزارش خودتون مقایسه کنید و به نکاتی که جا انداختید توجه کنید. پرونده دیگه‌ای براتون میل می‌کنم انشاالله این هفته آماده کنید تا سریع‌تر از علائم تجاری خارج بشیم.

عنوان: «بلک ول» علیه «آرمیستد» ـ 1872

دادگاه: دادگاه بخش ویرجینیای غربی
موضوع: استفاده از نام و علامت تجاری مشابه.
خواهان: آقای بلک‌ول تولیدکننده تنباکو با عنوان Genuine Durham Smoking Tobacco
خوانده: آقای آرمیستد تولیدکننده تنباکو با عنوان Best Spanish Flavored Durham

حقایق پرونده:

ـ   نام و علامت تجاری خواهان «Genuine Durham Smoking Tobacco» به همراه علامت تصویر یک گاو از زاویه کناری، در سال 1865 یا 1866 طراحی و از آن زمان مورد استفاده وی بوده است.
ـ   خوانده از 1871 از علامت تجاری مشابه یعنی «Best Spanish Flavored Durham» به همراه علامت تصویر سر یک گاو استفاده کرده است.
ـ   خوانده از تنباکوی معطر خاصی استفاده می‌کند که امتیاز تولید آن به همراه علامت تجاری موضوع دعوا از سوی شخصی با نام رایت به وی اعطا شده است.
ـ   رایت از سال 1860 تنباکو را تحت نام «Morris&Wright"s Best Spanish Flavored Smoking Tobacco» تولید می‌کرد.
ـ   لیبل اولیه رایت که قبلا مورد استفاده وی بوده کاملا متفاوت است و هنگامی که علامت تجاری خواهان را در کنتاکی مشاهده کرده است و به شهر خود بازگشته علامتی مشابه آن طراحی کرده است. در طراحی جدید نام دورهام و تصویر گاو اضافه شده است.
ـ   با آنکه تنباکوی خوانده نزد عموم به تنباکوی دورهام مشهور بوده است اما وی از ابتدا از این عنوان به‌طور عملی استفاده نکرده است.
ـ   دو عنوان مشابه « Genuine Durham Smoking Tobacco» و « The Durham Smoking Tobacco» هر دو با تصویر گاو استفاده شده و هر دو از یک رنگ استفاده کرده‌اند که روشن است این امر مشتریان را گیج می‌کند.
ـ   خوانده مدعی است علامت طراحی شده وی تحت حمایت قانون کپی‌رایت 1870 قرار دارد.

استدلال:

قاضی علاوه بر استناد به حقایق پرونده به این نکات اشاره کرده است:
1. شرط حمایت از علامت یا نام تجاری استفاده عملی از آن است و این اصل اخلاق تجاری از سوی دادگاهها تثبیت شده است. هر تاجری مالک علامت تجاری می‌شود که استفاده کرده است و دیگری نباید از آن استفاده کند. زیرا هر کس نسبت به نتایج کار خود حق پیدا می‌کند و استفاده از آن به وی اختصاص می‌یابد.
2. تقلید از علامت تجاری مورد استفاده شخص که ممکن است به گمراهی مشتری ناآگاه منجر شود در ماهیت شبیه جعل و تنها در میزان خسارت متفاوت است. خسارت هنگامی است که مشتری نتواند تفاوت دو علامت را تشخیص دهد که در این صورت از فروش دارنده علامت کاسته می‌شود. هر چند ممکن است تفاوت بین دو علامت با دقت آشکار شود و فروشندگان و توزیع کنندگان بتوانند تشخیص دهند اما فروشندگان و توزیع کنندگان نیز به دلیل اینکه کالای بدلی ارزان تر است و سود فروش کالای بدلی بیشتر است به سمت آن جلب می‌شوند.
3. بررسی ادعای نقض علامت از طریق استدلال صورت نمی‌گیرد بلکه بررسی بصری انجام می‌شود. باید دو نام تجاری کنار هم گذاشته شود و ادبیات و کلمات و ظاهر آنها مقایسه شود تا مشخص شود آیا مخاطب ناآگاه گمراه می‌شود یا خیر. مهم نیست شباهت تصادفی باشد یا عمدی. در اینجا نیز شباهت بین دو علامت به میزانی هست که مخاطب ناآگاه را گمراه کند.

حکم:

از آنجا که بررسی دو علامت نشان داد علامت دوم با تقلیدی است و موجب گمراهی مشتریان ناآگاه می‌شود: استفاده خوانده از علامت مزبور منع شده و وی باید نسبت به جبران مناسب از طریق محاسبه منافع خود ناشی از استفاده علامت مشابه اقدام کند.

مبنای حمایت:

اگرچه قاضی به مالکیت تاجر بر نام و علامتی که برای مدت قابل توجه از آن استفاده کرده است تصریح می‌کند اما با توجه به محتویات این پرونده به نظر می‌رسد مبنای حمایت از علامت در پرونده حمایت از حقوق مصرف‌کننده است نه حمایت از حقوق مالکانه دارنده علامت.

از زحمتی که کشیدید خیلی ممنون هستم. گزارش خوبی بود اما به نکات زیر هم توجه داشته باشید:

1. در گزارش‌های بعد دقت کنید همان عناوین و پرسش‌های خواسته شده رو جواب بدید چون اساسا ترجمه متن از شما خواسته نشده. همچنین به نکاتی که در تصحیح گزارش خانم کریمایی گفته شده عمل کنید.

2. مواردی بود که به پرونده اضافه کرده بودید و ذکری از آنها در حقایق پرونده نبود که در همان متن خودتون روش خط کشیدم و مواردی که جا انداخته بودید یا غلط بود که با رنگ قرمز صحیحش رو اضافه کردم.

3. فهرست بعضی از حقایق پرونده که در گزارش شما ابهام داشت اینها هستند:

ـ  در این پرونده ذکری از اصطلاح علامت تجاری نیست و فقط عنوان نام یا علامت به‌کار برده شده است.
ـ  قاضی اشاره ای به امکان اضرار خوانده به خواهان نکرده است.
ـ  قاضی اشاره‌ای به این امر نداشته که خواهان سمت ندارد و ذینفع نیست و بالعکس وی را به عنوان صاحب نام یا علامت ذکر می‌کند.
ـ  قاضی اشاره‌ای به ثبت علامت ندارد و ظاهرا هنوز سیستم ثبت علامت وجود نداشته است.
ـ  قاضی عمل خوانده را تقلب در تجارت ندانسته و بالعکس این شبهه را رد کرده است.
ـ  پاورقی مربوط به رأی مجدد نیست اساسا در حقوق رأی مجدد نداریم.
ـ  بحثی درباره مسئولیت مدنی و مالیت نام یا علامت مورد نظر وجود ندارد.
ـ  بحثی درباره ارث رسیدن نام یا علامت مورد نظر وجود ندارد.

4. متن گزارش پیشنهادی من هم این هست:

عنوان پرونده: «سینگلتون» علیه «بولتون» - 1783
موضوع: تقلید از عنوان کالای دیگری (نه عنوان تاجر یا تجارت دیگری)

حقایق پرونده:
توماس سینگلتون سازنده دارویی با نام «پماد زرد دکتر جانسون» است.
این دارو فاقد ورقه اختراع است.
توماس سینگلتون فوت کرده و فرزندش با همان نام به تولید دارو ادامه می‌دهد.
خوانده دارویی با همان ترکیب ساخته و با همان نام توزیع می‌کند که همین امر مورد اعتراض خواهان است.
هیچ دلیلی یافت نشد که خوانده قصد داشته باشد القا کند که داروی ساخت خواهان است.

حکم:
دلیلی برای اعتراض خواهان وجود ندارد. اگرچه خوانده داروی ساخت خود را تحت نام یا علامت خواهان فروخته است و این می‌تواند مصداق تقلب باشد اما از یک سو وی همان داروی ابداعی پدر خواهان را می‌سازد و از سوی دیگر خواهان نیز در حال ساخت داروی پدرش است و در واقع هر دو در حال ساخت و توزیع داروی ابداعی شخص ثالث با نام یا علامت همان شخص ثالث هستند. از این نظر تفاوتی میان دو طرف نیست. بنابراین فقط اگر خوانده ترکیب ساختگی خود را با عنوان داروی ابداعی دکتر جانسون توزیع می کرد این عمل وی مصداق تقلب و مجرمانه بود.
همچنین هیچ دلیلی وجود ندارد که بتوان گفت خواهان بر ترکیب دارو یا نام دارو مالکیت دارد.

ماهیت علامت:
قاضی به ویژگی‌های علامت قابل حمایت نپرداخته است اما ظاهرا از منظر وی علامت تجاری نشانه‌ای که تولیدکننده یا تاجر بر کالای خود استفاده می‌کند (و تقلید از آن یا مشابهت علامت ها تا به یکی از عناوین مجرمانه مانند فریب عموم منجر نشود مجاز است).

از خانم کریمایی کمال تشکر رو دارم ولی دو نکته رو باید عرض کنم: یکی اینکه ترجمه متن خواسته نشده بود. روش باید این باشه که متن رو بخونید و بفهمید و حداکثر نوت بردارید بعد به پرسش‌هایی که خواسته شده پاسخ بدید و تحلیل کنید. هر جای متن رو نفهمیدید باید برای فهمیدنش تلاش کنید و یا بپرسید. در گزارش شما متن فقط ترجمه شده ولی مشخصه که فهمیده نشده. دوم اینکه انشاالله باید برنامه ریزی منظمی برای تقویت زبان داشته باشید. به دوستان پیشنهاد شد حتما روزی چند صفحه از یک متن زبان عمومی (نه تخصصی) در سطح خودتون مطالعه کنید و حدود ده لغت رو در برنامه انکی وارد کنید و اشکالات ساختاری و گرامری رو هم بپرسید. به این صورت تا اخر ترم با متون انگلیسی مأنوس میشید و گزارش‌های بهتری تهیه می‌کنید. خوندن این رشته بدون زبان بی‌فایده است. خلاصه و حقایق پرونده رو براتون می‌گذارم لطفا با گزارش خودتون و متن لاتین تطبیق بدید:

عنوان پرونده: «بلانچارد» علیه «هیل» ـ 1742

موضوع: تقلید در استفاده از مهر یا عنوان Great Mogul بر کارت‌های بازی

حقایق پرونده:
مهر مذکور طراحی خواهان است.
حق استفاده انحصاری از آن بر اساس فرمان شاهی پادشاه قبلی به شرکت‌های سازنده کارت بازی اعطا شده بوده.
خواهان مدعی است با استفاده خوانده از علامت خواهان به وی زیان وارد شده است.
مهر مذکور مورد تأیید ناظران صنفی و شرکت «صنفی» سازندگان کارت‌های بازی شهر لندن قرار گرفته و مجوز دارد.

استدلال‌ها:
قاضی هاردویک دادخواست را با استدلال‌های ذیل رد کرد:
ـ   اگرچه تأسیس شرکت سازندگان کارت بازی و اعطای اختیار برای قانونگذاری برای اعضای آن قانونی است اما فرمان شاهی غیرقانونی و صرفا برای افزایش درآمد بوده است در حالی که فرمان شاهی باید بر اساس مبانی حقوقی صادر شود. ضمانت اجرای این فرمان می‌تواند مراجعه با پادشاه باشد که چون جیمز اول فوت کرده است به نظر نمی‌رسد فرمان قبل به قوت خود باقی باشد.
ـ   هیچ رأیی مبنی بر این وجود ندارد که از استفاده علامت یکسان با دیگری منع کرده باشد ضمن اینکه این امر آثار سویی خواهد داشت.
ـ   اگرچه خواهان معتقد است شرایط پرونده خیاط لباس (Southern v How) در اینجا وجود دارد اما در آنجا صرف استفاده از علامت یکسان موضوع رأی نبوده است بلکه این استفاده با طرحی فریب‌کارانه برای جازدن لباس‌های نامرغوب یا با قصد متفرق کردن مشتریان تولیدکننده لباس دیگر همراه بوده است.
ـ   سازندگان کارت یک مقام رسمی با مهر مخصوص دارند و هر سازنده هم علامت یا مهر خود را روی کارت‌هایش استفاده می‌کند تا دریافت‌کننده عوارض متوجه شود سازنده چه کسی است. البته به دلیل غیرقانونی بودن فرمان شاهی مدت‌ها پیش دریافت این عوارض متوقف شد.

ـ   به طور کلی هیچ دلیلی وجود ندارد که یک تاجر را از استفاده علامت برابر با دیگری منع کند.

حکم:

قاضی حکم به بی‌حقی خواهان صادر کرده است.

ماهیت علامت مورد حمایت از منظر قاضی:

نشانه‌ای که تولیدکننده یا تاجر بر روی کالای خود استفاده می‌کند (به شرط آنکه با قصد فریب‌کارانه و اضرار همراه نباشد).

مبنای حمایت:
دادگاه حمایت از علامت تجاری را نمی‌پذیرد و استفاده از علامت یکسان از سوی دو تاجر را جایز می‌داند البته اعمال متقلبانه و فریب‌کارانه را منع می‌کند که در مورد این پرونده وجود نداشته.

از آقای کردزنگنه متشکرم که اولین گزارش رو در وبلاگ قرار دادن و امیدوارم همیشه اول باشن. اما باید دقت تون رو خیلی بالاتر ببرید. مثلا هیچ دیکشنری declaration رو حکم دادگاه ترجمه نکرده برای مثال بابیلون صراحتا نوشته دادخواست. این جور اشتباهات جهت‌گیری و نتیجه‌گیری کل گزارش رو منحرف می‌کنه. همین‌طور دقت کنید اکیدا از یک متن یا عبارت ترجمه تحت‌الفظی ارائه نکنید. سعی کنید اول خوب بفهمید بعد فهم خودتون رو بیان کنید. ضمنا بخشی با عنوان حقایق پرونده و همچنین تعریف علامت جا افتاده است. من برای نمونه خلاصه پرونده صحیح رو اینجا براتون بازنویسی می‌کنم:

نام پرونده: «مؤسسه آبجوسازی آنوسر بوش» علیه «پیزا» - 1885.

دادگاه: دادگاه بخش جنوبی نیویورک.

موضوع: علامت تجاری، نام جغرافیایی، تقلید متقلبانه از لیبل دیگری

خواهان: در شهر سنت لویز بطری‌های آبجو تولید و تحت نام آبجوی سبک سنت لویز (ST. Louis Lager Bear) به کشورهای پاناما و آمریکای جنوبی صادر می‌کند.

خوانده: شرکت ویلیس جی (WALLACE , J) یک شرکت رقیب شرکت خواهان [در تولید آبجو] در نیویورک است که محصولات خود را به کشورهای پاناما و آمریکای جنوبی صادر می‌کند. خوانده نام آبجوی سبک سنت لویز   [مانند لیبل خواهان] را بر بطری‌های تولیدی خود درج کرده است.

خلاصه حکم: مطابق حکم صادره اگرچه چون خواهان آبجوهای خود را در شهر [‌سنت لوییس] تولید می‌کرده است و استفاده وی از نام آن شهر مشروع است اما وی دارای حق انحصاری به‌عنوان علامت تجاری یا به‌عنوان اختصاص نام مورد نظر به محصولات خود نیست. با وجود این باید از انحراف در تجارت توسط خوانده از طریق استفاده از لیبل‌های تقلیدی یا وانمودسازی محصول خود به‌جای محصول خواهان جلوگیری شود.

حقایق پرونده:

1.    خواهان سالها است به صادرات به منطقه امریکای لاتین و پاناما با همین نام مشغول است.
2.    خواهان در منطقه امریکای لاتین و پاناما دارای بازار و شهرت شده است.
3.    تولیدکنندگان زیادی آبجوی سبک در سنت لویز تولید می‌کنند اما هیچ کدام صادرات ندارند و هیچ کدام از این نام استفاده نمی‌کنند.
4.    آبجوهای خوانده در نیویورک تولید و به منطقه امریکای لاتین و پاناما  صادر می‌شود.
5.    محصولات متعلق به خوانده در منطقه امریکای لاتین و پاناما رقیب محصول خواهان است.
6.    گواهی افراد نشان می‌دهد محصولاتی که با نام مورد نظر عرضه می‌شود در منطقه امریکای لاتین و پاناما مورد خواست مردم است.
7.    شکی نیست که خوانده به دلیل رقبت مردم به نام مذکور از این نام استفاده می‌کند تا مردم تصور کنند آبجوی وی نماینده آبجوی سنت لویز در نیویورک است.
8.    خوانده مدعی است تولید آبجو در سنت لویز و نام آن برای مصرف‌کنندگان مهم نیست بلکه آنان به این نام به عنوان اینکه نشان می‌دهد آبجو ساخته شده در امریکا است (و نه آلمان و انگلستان) می‌نگرند.
9.    این احتمال بسیار ضعیف است که عمل خوانده موجب جذب بخشی از فروش خواهان نشود و بخشی از مشتریانش جذب خوانده نشوند. بنابراین این عمل فریب‌کارانه وی موجب زیان دیگری است.
10.     عمل فریب‌کارانه خوانده مصداق رقابت غیرصادقانه زیان‌آور است و لذا ضرورتی نداشته که خواهان نام مذکور به عنوان علامت تجاری معتبر وی مطرح باشد.

ماهیت علامت مورد حمایت از منظر قاضی:

چون موضوع پرونده بیشتر درباره نام جغرافیایی است ماهیت علامت به درستی مشخص نشده است اما شاید بتوان گفت از منظر این رأی علامت تجاری نشانه‌ای که تولیدکننده یا تاجر بر کالای خود استفاده می‌کند (و می‌تواند غیرانحصاری باشد) .

مبنای حمایت:

موضوع این پرونده بیشتر به نام جغرافیایی شبیه است تا علامت تجاری و اساسا محور بحث دادگاه نامی است که با به‌کار بردن آن محصول به منطقه جغرافیایی خاصی منتسب می‌شود و لذا دادگاه تصریح می‌کند هر تولیدکننده‌ای در آن منطقه می‌تواند از آن استفاده کند. با وجود این و با تسامح می‌توان گفت مبنای حمایت دادگاه از نام مذکور در پرونده صرفا منع اعمال متقلبانه و فریب‌کارانه و جلوگیری از از اشتباه مصرف‌کننده و فریب وی جلوگیری بوده است.

هزینه ها و روند ثبت بین المللی علامت تجاری
الف) هزینه ریالی ثبت اظهارنامه بین المللی طبق مقررات برای اشخاص حقیقی 200000ریال و برای اشخاص حقوقی 400000 ریال می باشد که همزمان با درخواست ثبت بین المللی به حساب دفتر مالکیت صنعتی جمهوری اسلامی ایران واریز خواهد شد.
 ب) هزینه ارزی جداگانه‌ای هم باید به وایپو پرداخت شود. برای نمونه برای ثبت یک علامت رنگی در ده کشور عضو مادرید می‌تواند حدود 3 تا 4 دلار باید واریز شود. ثبت همین علامت برای یک طبقه 2 تا 3 دلار خواهد بود. البته اینکه درخواست ثبت در چه کشورهایی می‌شود تأثیر اساسی در مبلغ خواهد داشت.
به‌طور کلی تعداد کشورها، تعداد طبقات و رنگی یا سیاه سفید بودن علامت در هزینه مزبور اثرگذار است.

ادامه مطلب...

روند ثبت بین المللی علامت تجاری

ثبت بین المللی علامت تجاری برای کشورهای عضو موافقت‌نامه مادرید صورت می‌گیرد و اتباع سایر کشورها مجبورند برای ثبت در هر کشور جداگانه به دفتر ثبت علائم آن کشور مراجعه کنند. جهت درخواست ثبت بین المللی علامت تجاری بر اساس مادرید، ابتداء بایستی علامت موردنظر درکشورمبداء به ثبت برسد. بنابراین ثبت داخلی علامت تجاری در کشور مبداء  پیش نیاز ثبت بین المللی علامت تجاری درکشورهای عضو سیستم مادرید است.
نخستین گام در این امر، پرکردن فرم اظهارنامه علامت تجاری نزد اداره مالکیت صنعتی است. این فرم درخواست باید شامل جزئیات و مشخصات متقاضی و مشخصات علامت مورد درخواست از قبیل رنگ، فرم و مانند آن و نیز طبقه کالا یا خدمات مربوطه باشد که قرار است علامت همراه آن استفاده شود.
علامت تجاری باید خاص و متمایز کننده باشد بطوریکه دیدن آن علامت تنها محصول مورد نظر شما را متبادر سازد و مصرف‌کننده را به اشتباه نیازندازد. همچنین نباید مغایر با موازین شرعی و نظم عمومی باشد.

ادامه مطلب...

معاهده علائم تجاری    trademarks law treaty (TLT)          (1994)

هدف از این معاهده که در سال 1994 از سوی وایپو تأسیس شده است ساده‌سازی و هماهنگ‌سازی رویه‌های ملی در ثبت علائم تجاری است تا ثبت علامت تجاری در کشورهای مختلف با مشکل روبرو نباشد. بنابراین اکثر مواد این معاهده درباره رویه‌های ثبت یا تجدید ثبت علامت یا اعمال اصلاحات در تقاضانامه ثبت در دفاتر ثبت است. بر اساس این معاهده متقاضی ثبت باید همراه تقاضای ثبت خود، نام، نشانی و دیگر مشخصات خود را و نیز ویژگی‌های علامت مورد تقاضا و طبقه‌بندی کالا یا خدمات مربوطه (بر اساس موافقت‌نامه نیس) و قصد خود برای استفاده از علامت را بیان کند. شرایط مذکور در این معاهده حصری است و کشورهای عضو نمی‌توانند شرایط دیگری را بر آن بیافزایند. هم‌اکنون 53 کشور عضو این معاهده هستند.

ادامه مطلب...

 فرم شماره 1 (به زبان انگلیسی)

            ترجمه فرم تقاضای ثبت بین المللی براساس موافقتنامه مادرید (ماده 9 مقررات اجرائی مشترک)

 فرم شماره 2 (به زبان انگلیسی)

ترجمه فرم تقاضای ثبت بین المللی از طریق پروتکل (ماده 9 مقررات اجرائی مشترک)

فرم شماره 3  (به زبان انگلیسی)

ترجمه فرم تقاضای ثبت بین المللی براساس موافقتنامه و پروتکل مادرید (ماده 9 مقررات اجرائی مشترک)

اولین اقدام جهت حمایت ازعلامت تجارتی و برخورداری از حقوق مرتبط با آن ثبت علامت در بعد داخلی و ملی طبق کنوانسیون پاریس است. به منظورحمایت از علائم تجارتی درسطح بین المللی بموجب این کنوانسیون صاحب علامت باید بطور جداگانه تقاضانامه را در ادارات کشورهای مختلف عضو به زبانهای گوناگون با پرداخت هزینه های متفاوت و صرف زمان طولانی، تودیع کند. به همین منظور جهت تسهیل روند ثبت بین المللی و تحصیل حقوق ناشی از آن تعدادی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس اتحادیه بین المللی را جهت حمایت از مالکیت صنعتی در راستای کنوانسیون مزبور تشکیل داده و درآن سیستم مادرید را بعنوان دستورالعمل ثبت بین المللی علائم تجارتی تصویب کردند. این سیستم شامل دو معاهده موافقتنامه مادرید مصوب 1891 و پروتکل آن مصوب 1989 است.

بموجب سیستم مادرید، علامت با توجه به قوانین داخلی هرکشور مورد بررسی قرارمیگیرد وسپس وارد ثبت بین المللی میشود یعنی ثبت بین المللی علائم تجاری درمرحله اول باید با ثبت ملی دراداره کشور مبداء شروع شود و سپس با تعیین کشورهای مورد نظر در سطح  بین المللی انجام شود. امتیازاین سیستم این است که متقاضی با ثبت یا تسلیم یک فرم اظهارنامه بین‌‌المللی به (انگلیسی، فرانسه یا اسپانیولی) میتواند درصورت تمایل در85 کشور طرف قرارداد یا تعدادی ازآنها بسته به انتخاب خود حمایت ازعلامت تجاری خود را درخواست وکسب نماید. یعنی تنها بوسیله یک تقاضانامه بین المللی واحد به هریک از سه زبان و پرداخت یک تعرفه به فرانک سوئیس، تحصیل حمایت ازعلائم تجارتی یا خدماتی درکشورهای تعیین شده ممکن میشود. همچنین درصورتیکه هرگونه تغییری درعلامت ثبت مبداء ازطرف دارنده آن صورت گیرد از قبیل تغییر نام، آدرس، مالکیت، تمدید وغیره میتوان با تکمیل فرمهای مربوطه وپرداخت هزینه ای اندک تغییرات مزبور را درسطح بین المللی اعمال نمود. دیگراینکه از انجام طبقه بندی کالاها وخدمات و انتشار علائم در روزنامه رسمی هر کشور بی نیاز است.

این سیستم از طریق دفتربین المللی وایپو اداره میشود، هرکشورعضو کنوانسیون پاریس برای حمایت ازحقوق علائم تجارتی اتباع خویش در سایرکشورها، میتواند عضو موافقتنامه، پروتکل و یا هردو آنها گردد.

 ·         موافقتنامه مادرید راجع به ثبت بین المللی علائم                مصوب25 فروردین1270 (بازنگری شده)

 
·        پروتکل مربوط به موافقتنامه مادرید راجع به ثبت بین المللی علائم                 تصویب شده در مادرید به تاریخ 6 تیر 1368(27ژوئن1989)

 ·        آئین نامه  مشترک موافقتنامه مادرید راجع به ثبت بین المللی علائم                و پروتکل مربوط به موافقتنامه مذکور  (قابل اجرا از اول آوریل 2002 )

قدیمی‌ترین پرونده علائم تجاری که مورد استناد دادگاه‌های کامن‌لا قرار گرفته و در تاریخچه حمایت از علائم تجاری در 56 کشور دارای نظام کامن‌لا مورد استناد بوده است، پرونده «Sandforth’s Case 1584»  با موضوعی شبیه به علامت تجاری است. البته در این پرونده به پرونده ای در مجلس اعیان با عنوان «Longe’s Case 1558»  نیز استناد شده است که هیچ گزارشی از آن موجود نیست. تا حدود دو قرن پس از این موارد پرونده‌ای در این باره گزارش نشده است است. در پرونده Sandforth  یک تولیدکننده پوشاک از علامت تولیدکننده پوشاکی که در مناطق مختلف انگلستان دارای شهرت بوده است بر روی لباسهای تولیدی معیوب استفاده می‌کند و به دلیل استفاده زیانبار از علامت دیگری در دادگاه محکوم می‌شود. حقایق این پرونده شامل موارد ذیل میشود:

1. بازار گسترده کالای خواهان

2. استفاده از علامت متمایزکننده

3. مدت قابل توجه استفاده از علامت از سوی خواهان

4. شهرت قابل توجه علامت در شهرهای مختلف

5. به اشتباه افتادن مردم

6. وجود شاهدانی که به اشتباه افتاده اند

7. ایجاد خسارت در تجارت خواهان

8. داراشدن ناعادلانه خوانده

9. عامدانه بودن فعل خوانده

10. Passing off

11. کاهش اعتبار و حسن شهرت خواهان

12. خواهان تجارت خود را با تلاش صادقانه و سخت در طول زمان به این مرحله رسانده است و عمل خوانده آینده اقتصادی خانوده وی را به خطر انداخته است.

قاضی ادموند اندرسون بدون اینکه بر غیرقانونی بودن استفاده دیگری از علامت خواهان تأکید کند، اعمال خوانده را تجاوز و اضرار به تجارت خواهان دانست. به همین دلیل باید گفت استفاده از علامت تجاری با ماهیت کنونی آن تا سال 1824 یعنی آغاز انقلاب صنعتی (Sykes v Sykes) در رویه قضایی کامن‌لا مورد بحث نبوده است.